Przygotowałem ciebie, twoje drogi do wzniosłej godności, do której wola Boża cię powołała

Ojciec rodziny oblackiej ze wzruszeniem wspominał swoją 27-letnią więź z nowym biskupem, Bruno Guiguesem, począwszy od jego przyjęcia do nowicjatu w 1821 r.

O, jakbym przytulił cię do swego serca, ciebie, mój drogi synu, którego przyjąłem tak młodego do naszej rodziny, którego widziałem, jak wzrastał w latach w wiedzy i w cnocie, którego wybrałem, aby był drugim mną. W tobie złożyłem całą moją ufność w zarządzaniu znaczną częścią tej rodziny, którą wysłałem tak daleko od siebie na służbę Kościołowi, chwale Bożej i zbawieniu dusz. W ten sposób, nie wiedząc o tym, przygotowałem ciebie, twoje drogi do wzniosłej godności, do której wola Boża cię powołała.

Bycie biskupem nie zmieniło jego oblackich korzeni ani jego tożsamości. Eugeniusz zachęcił go, aby teraz, gdy został następcą apostołów, pozostał wierny wszystkiemu, co pomogło mu jako zakonnikowi.

Nie bój się niczego, drogi przyjacielu, biskup misjonarz, który chce być wierny swojemu powołaniu, zachować jego ducha, a nawet w miarę możliwości praktyki, które były mu tak pożyteczne w ciągu jego życia apostolskiego, ten biskup posiada bonum opus, którego nie pragnął, ale z którego wyciągnie całą korzyść, tak jak umieli to uczynić pierwsi biskupi Kościoła, którym apostoł święty Paweł dawał przykład i rady (List do biskupa Bruno Guigues’a, 25.07.1848, w: PO I, t. I, nr 99).

Duchowa tożsamość oznacza, że nie jesteśmy tym, co robimy, ani tym, co ludzie o nas mówią. Nie jesteśmy też tym, co posiadamy. Jesteśmy umiłowanymi córkami i synami Boga (Henri Nouwen).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI