Maryja w perspektywie zbawienia

Lubowicki napisał: Mając 17 lat Eugeniusz przybywa do Palermo, gdzie pozostaje przez cztery lata. To tam umocnił się w przekonaniu odnośnie do niepokalanego poczęcia i Chrystocentrycznego charakteru kultu maryjnego. Gdy w seminarium będzie mowa o niepokalanym poczęciu, przypomni sobie o Palermo. Na marginesie jego notatek z dogmatyki, na stronie świadectw tradycji wymienionych przez profesora, seminarzysta dodaje:

Arcybiskup Palermo i wszystkie władze tego wielkiego miasta co roku odnawiają przysięgę, aby przelać swoją krew aż do ostanie kropli w dla zachowania tej prawdy (Traktat o grzechach, s. 3, rękopis przechowywany w Archiwum Domu Generalnego, DM-III 4).

Inne wspomnienie dotyczy święta nazywanego Triumfem Odkupienia. W swoim „Dzienniku” z wygnania dwie strony poświęcił na opis procesji, gdzie spomiędzy osób Nowego Testamentu Maryja zawsze jest przedstawiana i boku Chrystusa i w relacji do Niego. Wydaje się, że Eugeniusz był przyzwyczajony, aby na Nią patrzeć w perspektywie zbawienia (Lubowicki, Maryja, w: Słownik Wartości Oblackich).

Nigdy nie oddajemy zbyt wielkiej czci Jezusowi jak tylko wtedy, gdy czcimy Jego Matkę, a czcimy Ją po prostu i jedynie, gdy jeszcze bardziej Ją kochamy. Tylko do Niej podążamy jako do drogi, która wiedzie nas do celu, którego szukamy – do Jej Syna, Jezusa Chrystusa (święty Ludwik Maria de Montfort).

Franc Santucci OMI, tłum. Roman Tyczyński OMI