Nie można z niczym porównać radości, jakiej doznaję, przy czytaniu ojca listów

Zamiast zniechęcać młodych oblatów do zgłaszania się na misje zagraniczne, historie oblatów i wszystkie wyzwania, przed którymi stanęli, aby głosić Jezusa Zbawiciela, inspirują ich, aby sami chcieli być odważnymi misjonarzami.

Nie można z niczym porównać radości, jakiej doznaję, przy czytaniu ojca listów. Najpierw podskakuję, otrzymując je, a potem, gdy je czytam i gdy je czytam ponownie, znów je czytam wciąż z nową przyjemnością. Potem daję je do czytania innym, a każdy się zachwyca, bo proszę nie sądzić, że opis, jaki ojciec robi o swoich trudach i swoich wyrzeczeniach odstrasza tych, którzy tęsknią za misjami u Dzikich. Przeciwnie: oni pragną waszego losu i jeszcze natarczywiej proszą mnie, żeby mogli iść i dzielić go z wami. Oczywiście, proszę nie sądzić, że zamierzam odwodzić ich od tak świętego powołania albo osłabić ich zapał. Jestem daleki od tego (List do ojca Pascala Ricarda w Oregonie, sierpień 1848, w: PO I, t. I, nr 100).

Kiedy słuchamy, jak nasi starsi oblaci opowiadają o przygodach swojego misyjnego życia, jesteśmy zainspirowani, by ich naśladować i wykorzystywać ich ducha do stawiania czoła dzisiejszym wyzwaniom. W ten sam sposób, kiedy słuchamy naszych starszych chrześcijan opowiadających historię swojego życia jako uczniów Jezusa, jesteśmy zainspirowani, aby również i dzisiaj żyć tym samym duchem. Jakie to szczęście, że mamy naszych starszych!

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI