Biskup oblat pasterzem diecezji

Eugeniusz podkreślił, że chociaż Bruno Guigues był biskupem diecezjalnym, to żył charyzmatem oblackim i musiał czerpać z tej tożsamości i duchowości, aby wypełnić swoją nową misję.

Diecezja, która została powierzona Księdzu Biskupowi, i owieczki, które będą tworzyły stado Księdza Biskupa dalekie od odwracania Księdza Biskupa od pierwszego powołania, umacniają w nim Księdza Biskupa w sposób bardziej doskonały. Ksiądz Biskup słusznie może dziś mówić, że z prawa Bożego jest pierwszym misjonarzem tego obszernego regionu, którego Ksiądz Biskup jest pasterzem. Całkiem naturalnie Ksiądz Biskup jest superiorem misjonarzy, którzy pracują pod kierownictwem Księdza Biskupa; Ksiądz Biskup jest dowódcą, który kroczy na ich czele. Na miejscu Księdza Biskupa chciałbym niczego nie zmieniać w swoich przyzwyczajeniach, ani w moich stosunkach z tymi, którzy są braćmi Księdza Biskupa przez powołanie i współpracownikami w wielkim dziele nawracania dusz… Misjonarze Księdza Biskupa i Ksiądz Biskup stanowicie więc jedną i tę samą rodzinę, mającą te same cele, te same interesy (List do biskupa Bruno Guigues’a, 26.09.1848, w: PO I, t. I, nr 103).

Jest takie powiedzenie, używane w wielu krajach, które nadal ma zastosowanie. Na przykład: „Można zabrać osobę z Francji, ale nigdy nie można usunąć Francji z tej osoby”. Takie było przesłanie Eugeniusza skierowane do członków jego zakonnej rodziny: „Raz przyjęty charyzmat, który Bóg dał wam za moim pośrednictwem, zawsze pozostaje w was”.

Z wdzięcznością za wszystko, co daje nam dzisiaj święty Eugeniusz, żyjmy w pełni naszymi szczególnymi powołaniami, mając na uwadze ten cel.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI