Słyszymy się tak, jakbyśmy byli bardzo blisko siebie, choć nie możemy się widzieć

Eugeniusz, jako ojciec rodziny misyjnej, był stale poinformowany o sytuacji misjonarzy i pragnął być z nimi zjednoczony. Był sfrustrowany, bowiem potrzeba było kilku miesięcy zanim list dotarł do miejsca przeznaczenia. Cieszył się z każdej wiadomości od misjonarzy:

Mój najdroższy, nie może Ojciec wyobrazić sobie przyjemności, jakiej doznaję, otrzymując Ojca listy. Drżałem z radości na widok listu, który ojciec pisze mi z Saint-Boniface pod datą 20 czerwca. Ile razy go przeczytałem i czytałem innym to, co z niego można było zakomunikować! Interesuje mnie wszystko, o czym Ojciec mi mówi. Jestem nienasycony szczegółami o tym wszystkim, co robicie, o tym wszystkim, co was dotyczy. A zatem, mój najdroższy Synu, proszę mi ich nie szczędzić, proszę się nie bać być drobiazgowy. Wszystko, co pochodzi od Ojca, ma wielką wartość, jest dla mnie nieocenione.

Następnie ujawnia piękny sposób, w jaki każdego dnia jednoczy się z każdym członkiem swojej misyjnej rodziny.

Wyznaję, że nieraz zdarza mi się, iż znajdując się w obecności Jezusa Chrystusa, doznaję pewnego rodzaju złudzenia. Wydaje mi się, że Ojciec adoruje Go i modli się do Niego w tym samym czasie co ja i że przez Niego obecnego w ojcu tak jak we mnie słyszymy się tak, jakbyśmy byli bardzo blisko siebie, choć nie możemy się widzieć. W tej myśli jest coś bardzo prawdziwego. Bardzo często do niej wracam i nie potrafię Ojcu wyrazić dobra i pociechy, jakich z tego powodu doznaję. Proszę spróbować też to robić, a poczuje Ojciec to samo co ja (List do ojca Pierra Auberta w Saint-Boniface, Kanada, 3.02.1847, w: PO I, t. I, nr 81).

Ta praktyka, znana dziś jako oracja, jest cennym aktem naszej duchowości i komunii rodzinnej. Postaraj się poświęcić trochę czasu każdego dnia, aby doświadczyć komunii z bliskimi, którzy nie są z tobą – i ze wszystkimi, którzy podzielają te same ideały co ty w mazenodowskiej rodzinie.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI