W Anglii nawrócenia wzrastają w zdumiewającym tempie

Tekst dziennika Eugeniusza odnosi się do spotkania w Anglii oblata – o. Frederica Perrona – z Johnem Henrym Newmanem (1801-1890), angielskim teologiem, który w 1845 roku wstąpił do Kościoła katolickiego, w 1878 roku został kardynałem, a w 2019 roku został kanonizowany.

Michael Hughes napisał: Biskup de Mazenod miał najwyższy szacunek dla Newmana, którego spotkał podczas swojej pierwszej wizyty w Anglii w 1850 roku. Życie Newmana, człowieka o wszechstronnym wpływie, wielokrotnie krzyżowało się z życiem oblatów, zwłaszcza w jego udziale w inspirowaniu drugiej wiosny angielskiego katolicyzmu. Był to czynnik decydujący o podjęciu przez Założyciela decyzji o otwarciu domu oblackiego w Anglii.

[W Anglii] nawrócenia wzrastają w zdumiewającym tempie. W grudniu pięćdziesięciu anglikańskich księży wyparło się swej wiary. Ojciec Perron wraz z doktorem Newmanem  i pięcioma innymi nawróconymi duchownymi zjadł kolację u pana Phillippsa. Odebrał wiele innych wyprać się wiary i szykują się kolejne. (Dziennik, 22.01.1846, w: PO I, t. XXI)

Hughes kontynuuje: Tymczasem w 1849 roku biskup de Mazenod wyznał swoje zdumienie, gdy dowiedział się, że oblaci zastąpili oratorianów Newmana i objęli w posiadanie Maryvale jako swój dom formacyjny w Anglii. Ojciec Cooke opowiada, jak w 1851 roku Newman przyjął do Kościoła katolickiego w Leeds grupę duchownych i świeckich anglikanów, wśród których byli dwaj przyszli oblaci: George Lloyd Crawley i John Atkinson

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI