To prawdziwy prezent, który panu czynię, i pokładam wielką nadzieję w nim, jeżeli chodzi o dobro misji

Eugeniusz napisał w swoim dzienniku:

Przybył ojciec Cooke, irlandzki kapłan z naszego zgromadzenia, którego kiedyś wyświęciłem na kapłana, aby się ze mną pożegnać. Wyjedzie, aby udać się do Anglii. To wspaniały zakonnik, zdolny człowiek, który uczyni wiele dobrego na misji. Pierwszą próbę apostolatu podjął wśród Anglików pracujących w St-Henri. Na łono Kościoła sprowadził znaczną grupę. (Dziennik, 01.07.1846, w: PO I, t. XXI)

Następnie w liście do pana Ambrose Phillipps, patrona oblatów w Anglii, Eugeniusz napisał:

Jestem szczęśliwy, że mogę panu dzisiaj przesłać dowód, iż wielką przykładam wagę do pana misji. Wysyłam do Grâce-Dieu dwóch wspaniałych zakonników ze Zgromadzenia Oblatów Maryi Niepokalanej. Jeden jest Francuzem, a drugi Irlandczykiem. Jeden i drugi mają dużo talentów i zasług. Nie wspominając na razie nic o pierwszym, zaświadczam, że o. Cooke jest zdolny i pobożny. Tutaj dał dowód swojej gorliwości wobec ludzi z Anglii, którzy przyjechali budować kolej żelazną. Udało się o. Cooke’owi zjednać życzliwością ludzi i wielu z nich przyszło do Kościoła. Będzie pan zadowolony z jego skromnej i godnej postawy, z jego sposobu rozmowy, z jego zdrowego sądu – jednym słowem – to prawdziwy prezent, który panu czynię, i pokładam wielką nadzieję w nim, jeśli chodzi o dobro misji…

Nie mogę zakończyć bez wyrażenia podziękowania za wszelką dobroć, której pan nie przestaje okazywać naszym ojcom. Za to jesteśmy panu bardzo wdzięczni. Jeśli Bóg pozwoli, mam nadzieję przyjechać i osobiście podziękować, odbywając wizytę w Grâce-Dieu w przyszłym roku. (List do pana Ambrose Lisle March Phillippsa, Manoir de la Grâce-Dieu, 02.07.1846, w: PO I, t. XIII, nr 107.)

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI