W Imię Boże uspokójcie swego ducha, niech w tym pomogą wam nadprzyrodzone myśli

Widzieliśmy, jak oblaci założyli wspólnotę misjonarzy w Limoges. Ojciec Hipolit Courtès, który dobrze znał ducha założyciela, został tymczasowo wysłany, aby zainicjować ten projekt. Ojciec Jean Viala, członek tej wspólnoty, napisał do Eugeniusza, aby powiedzieć mu, że jest nieszczęśliwy w Limoges i że nie odpowiada mu klimat. Eugeniusz mu odpowiedział:

Mój drogi o. Viala, byłem bardzo spokojny, dowiadując się z waszego listu o całym dobru, jakiego dokonaliście w diecezji Limoges. Co to się dzieje, że po tym wszystkim prosicie mnie, abym was stamtąd odwołał? Czy to dlatego, że cierpicie, ale gdzie tak nie jest?

Za bardzo pozwoliliście zdominować się pewnemu zajęciu i zamiast sobie powiedzieć, że należy się właściwie odnaleźć tam, gdzie stawia nas Opatrzność, poddaliście się melancholii i oto całe zło. Ale, mój drogi przyjacielu, pomyślcie o naszym położeniu wobec biskupa z Limoges. Pisał do mnie list za listem, aby mnie ponaglić i ani na chwilę nie odkładać wypełnienia zobowiązań, na które przystaliśmy. On potrzebuje przynajmniej sześciu zdolnych misjonarzy, i to w chwili, gdy wycofał się o. Courtès…

Mój drogi ojcze, w imię Boże, uspokójcie swego ducha, niech w tym pomogą wam nadprzyrodzone myśli (List do o. Jeana Viala w Limoges, 21.06.1848, w: PO I, t. X, nr 979).

Spokój wynika z relacji opartej na ufności w Bożą Opatrzność i przyzwoleniu na to, by właśnie ona wypełniała nasze myśli.

W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie (Flp 4, 8).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI