To uczucie zawsze mi towarzyszy, gdy niosę Najświętszy Sakrament

Biskup Eugeniusz wyraża swoją osobistą pobożność eucharystyczną podczas adoracji w jednym ze swoich kościołów.

Z największą możliwą gorliwością, recytując psalmy i kantyki, poddałem się pewnemu rodzajowi synowskiego zaufania, aby dobrego Mistrza prosić o pozwolenie, bym na wieki był od Niego oddzielony w wieczności. Wydawało mi się to niemożliwe, że mając oznaki szczęścia, aby Go ujrzeć, aby Go kontemplować z tak bliska, aby Go złożyć na moim łonie, aby Go adorować, wywiązując się samemu z tego obowiązku, mówię, że wydawało mi się to niemożliwe, gdyby nie udzielił mi łaski, abym Go naśladował i posiadł na całą wieczność. Myśl o moich grzechach mnie przerażała, ale w tych cennych chwilach wydaje mi się, że miłosierdzie mojego Zbawiciela pochłania wszelki strach i przerażenie, a w moim sercu jest miejsce jedynie na zaufanie i miłość. To uczucie zawsze mi towarzyszy, gdy niosę Najświętszy Sakrament. (Dziennik, 15.03.1846, w: PO I, t. XXI.)

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI