Bądźmy dumni, że należymy do takich apostołów Pana

Eugeniusz zaprasza wszystkich oblatów, aby zainspirowali się niezwykle osobistymi wyrzeczeniami, które pierwsi czterej członkowie ich rodziny zakonnej podjęli, aby udać się na zachód Ameryki Północnej, aby uczyć ludzi miłości Jezusa Chrystusa.

Przed chwilą otrzymałem list o. Ricarda. Jest datowany na sierpień, musiał pokonać jeszcze dwieście mil, aby dotrzeć na miejsce swego przeznaczenia. Nasi trzej misjonarze i kleryk katechista czują się dobrze, ale cóż za podróż niedawno odbyli. Niech nikt pośród nas już na nic więcej narzeka, skoro mamy postępową i tak wspaniałomyślną grupę, która przez tyle ofiar dokonuje podboju dla Jezusa Chrystusa, ale również jakie zasługi zdobywają w oczach Boga i Kościoła. Drodzy bracia, jakże oni są wspaniali! Módlmy się za nich i bądźmy dumni, że należymy do takich apostołów Pana (List do o Toussainta Dassy, 12.02.1848, w: PO I, t. X, nr 966).

W wizjonerskim dokumencie, jakim jest Przedmowa do Reguł, opisał ducha misjonarzy oblatów:

[…] oderwanymi od świata i rodziny, pełnymi zapału, gotowymi poświęcić całe swe mienie, zdolności, odpoczynek, osobę i życie z miłości do Jezusa Chrystusa, w służbie Kościołowi i dla uświęcenia bliźnich. Następnie pełni ufności w Bogu mogą wstąpić w szranki i walczyć, aż do ostatniego tchu, o większą chwałę Jego najświętszego i najczcigodniejszego Imienia.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI