Mimo wielu starań, nie mogłem wybrnąć z tego dylematu. Ustawicznie o tym myślałem przed Bogiem

Wiadomość o możliwej nominacji Bruno Guiguesa na pierwszego biskupa obecnej Ottawy była dla Eugeniusza dylematem.

Z początku ta wiadomość wprawiła mnie w wielkie zakłopotanie. Jeżeli z jednej strony widziałem korzyść Kościoła w Kanadzie, to z drugiej nie mogłem nie brać pod uwagę poważnych trudności, jakie będą mogły z tego wyniknąć dla naszego zgromadzenia, i oczywiście ten drugi wzgląd powinien przeważyć nad pierwszym, bo naszym pierwszym zadaniem jest utrzymanie naszego zgromadzenia w stanie wypełniania misji, jaką Kościół mu zlecił, i jeśli łatwo byłoby znaleźć wśród kleru kanadyjskiego inną osobę do wypełniania funkcji biskupich w Bytown, to ja nie miałbym możliwości zastąpienia ojca w Ameryce. Mimo wielu starań, nie mogłem wybrnąć z tego dylematu. Ustawicznie o tym myślałem przed Bogiem…

Zawsze cieszyłem się z tego, że wybrałem ojca, aby mnie reprezentował w centrum tej części rodziny i w kraju, w którym nasi pierwsi ojcowie może dali powód do oskarżeń podnoszonych ze wszystkich stron. Często błogosławiłem Boga za przemianę, jaka dokonała się dzięki ojcu (List do ojca Bruno Guiguesa w Kanadzie, grudzień 1846, w: PO I, t. I, nr 71).

Kiedy biskup Bourget przybył, aby porozmawiać z biskupem Eugeniuszem, zapewnił go, że jako biskup, ojciec Guigues nadal będzie mógł kontynuować swoje obowiązki jako przełożony rozwijających się północnoamerykańskich misji oblackich. Eugeniusz zatem jako superior generalny wyraził zgodę dla dobra Kościoła i zgromadzenia.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI