Bóg mi dopomoże, Jego przyzywam

Obecność na nieszporach i kazaniu w Bractwie Młodzieży. Udzieliłem błogosławieństwa.

Następnie Eugeniusz szczegółowo pisze o bardzo trudnej sytuacji, którą musiał załatwić w urzędach. Wysuwa następujący wniosek:

Oto jedna z najdelikatniejszych spraw mojego episkopatu, którą dzięki Bogu aż dotąd miałem szczęście doprowadzić do szczęśliwego zakończenia.

Poważnym problemem było zachowanie dyrektora tej organizacji, który bez zastanowienia popełniał wiele błędów i uparcie sprzeciwiał się zmianie sytuacji.

Do rozeznania pozostaje, jaką decyzję w późniejszym czasie będę musiał podjąć co do dyrektora, którego mogłem okryć moim pasterskim płaszczem, a który z racji dwuznacznego i bardzo karygodnego postępowania nie potrafił uzyskać ani mojego szacunku, ani przyjaźni nawet wtedy, kiedy względem niego przekroczyłem wszelką miarę miłosierdzia i więcej niż ojcowskiej dobroci. Bóg mi pomoże, Jego przyzywam. (Dziennik Eugeniusza de Mazenoda, 28.08.1844, w: EO I, t. XXI)

Ilekroć Eugeniusz napotyka na trudności, natychmiast przyjmuje postawę: Bóg mi pomoże, Jego przyzywam.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI