Ja ją uformowałem, wyrwałem z niej wszystkie ciernie, użyźniłem ją, wszyscy wiedzą, kim jest ten, który tego dokonał

W lipcu zmarł arcybiskup Aix-en-Provence i pojawiły się pogłoski, że jego następcą może zostać biskup Eugeniusz. Nie miał takich ambicji, gdyż był całkowicie oddany swojej diecezji w Marsylii.

Ale dobrze, zapewniono mnie, że niektórzy kapłani z Aix, obawiając się, że zostałem mianowany arcybiskupem, zebrali się złożyć przeciwko mnie doniesienie, aby nie dopuścić do tego nieszczęścia. Ludziom ubogim oszczędzono by cierpienia tej zbrodni, gdyby mogli dowiedzieć się, jak podobne przeniesienie, tak jak każde inne, jest dalekie mej myśli…

Jego ocena własnej diecezji nie jest próżną i napuszoną przechwałką – widać, że te rzeczy udało się osiągnąć w drugim co do wielkości mieście Francji.

Niech mają tę pewność, że na świecie nie mam takiego arcybiskupstwa, które mnie wabi i które przedkładam ponad moją diecezję, z którą wszystko mnie łączy, ponieważ to ja ją uformowałem, wyrwałem z niej wszystkie ciernie, użyźniłem ją. Wszyscy wiedzą, kim jest ten, kto tego dokonał. (List do ojca Hippolyta Courtèsa w Aix, 27.07.1846, w: PO I, t. X, nr 908.)

To postanowienie podjął dziewięć lat wcześniej:

Dlatego trzeba będzie przylgnąć do tego ludu jak ojciec do swych dzieci. Trzeba będzie, aby moje istnienie, moje życie, cały mój byt zostały jemu poświęcone, abym nie miał innych myśli niż tylko jego dobro, innych obaw niż tylko tego, że nie starałem się wystarczająco o jego szczęście i uświęcenie, innej troski niż tylko tej, która powinna obejmować wszystkie jego duchowe potrzeby, i nawet w pewnym sensie jego potrzeby materialne. Jednym słowem, trzeba, abym się spalił dla tego ludu, abym był gotowy poświęcić me radości, upodobania, wypoczynek, a nawet życie. (Rekolekcje przed objęciem urzędu biskupa Marsylii, maj 1837, w: PO I, t. XV, nr 185.)

Całkowita oblacja Eugeniusza dla swojego ludu niewątpliwie przynosiła owoce.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI