Pragnienie, które zawsze miałem, by Ją głosić i szerzyć miłość do Niej

Kiedy Bóg posłużył się Eugeniuszem de Mazenodem, aby założyć rodzinę mazenodowską, księża i bracia byli znani jako Misjonarze Prowansji. Musiało upłynąć dziesięć lat, aby w pełni zrozumieć fundamentalną rolę Maryi w tej rodzinie zakonnej i zmienić jej nazwę na Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej. Jeden z najważniejszych punktów tego procesu miał miejsce 15 sierpnia 1822 roku, kiedy Eugeniusz pobłogosławił figurę Maryi Niepokalanej i otrzymał mistyczną łaskę.

W związku ze zbliżającą się dwusetną rocznicą tego wydarzenia, nasze codzienne rozważania będą koncentrować się na Maryi Niepokalanej.

Rozważając swój związek z Maryją, Eugeniusz w swoim testamencie w 1854 roku, w wieku 72 lat, napisał:

Proszę o wstawiennictwo Najświętszej Niepokalanej Dziewicy Maryi, Matki Boga, ośmielając się Jej przypomnieć z całkowitą pokorą, ale jednocześnie z uczuciem pociechy, moje synowskie oddanie przez całe życie i ustawicznie żywe pragnienie, aby wszędzie Ją głosić, szerzyć miłość do Niej i Jej kult na wszystkich miejscach ziemi przez posługę tych, których Kościół dał mi za synów i którzy się do mnie przyłączyli mocą ślubów zakonnych. (Testament duchowy, 01.08.1854, w: PO, I, t. XV, nr 191.)

W seminarium św. Sulpicjusza Eugeniusz nauczył się tej modlitwy, którą w ramach naszej tradycji przekazał nam przed rozpoczęciem medytacji. Być może będziecie ją odmawiać, aby towarzyszyła wam podczas codziennej modlitwy do 15 sierpnia i później:

Maryjo, Niepokalana Dziewico, Ty jesteś najdoskonalszą czcicielką Ojca Niebieskiego, nieporównaną Matką Bożego Syna i Oblubienicą Ducha Świętego. Rozbudzaj i w moim sercu te święte uczucia, które Ciebie ożywiały, gdy rozważałaś w sercu swoim objawione Ci tajemnice. Dopomóż mi, abym w łączności z wszystkimi świętymi, którzy adorują Trójcę Przenajświętszą, głęboko przeżył rozważane prawdy o Twoim Synu, a moim Zbawicielu.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI