Wszyscy, jako ludzie żyjący na ziemi, jesteśmy dziećmi jednego Ojca, który jest w niebie, a jeden dla drugiego bliźnim

Po przedstawieniu marsylczykom niektórych przykładów żałosnej sytuacji katolików w Irlandii, biskup Eugeniusz wezwał ich do pomocy w łagodzeniu skutków głodu w Irlandii – zwłaszcza, że dotyka on ludzi o długiej i heroicznej historii wiary.

Czy moglibyśmy być niewrażliwi na ich wołanie w zmartwieniu, które przez morze daje się słyszeć na naszym kontynencie?… Jakkolwiek by było, my, którzyśmy zwłaszcza w Marsylii zostali zachowani od nieszczęść, które tego roku nawiedziły inne tereny, staramy się przysłużyć do pomyślności naszego miasta, wyciągając pomocną dłoń do ludu, którego nieszczęścia tak bardzo są ogromne, że prawie przekraczają zasoby wielkiego państwa. Na tyle, na ile jest to możliwe, stańmy na przekór przeszkodzie, aby ten liczny naród, naród wyznawców i męczenników nie został wyniszczony przez głód. Nie można mówić, że to inne królestwo niż nasze, to rzeczywiście byłoby niegodne chrześcijańskiego miłosierdzia. Wszyscy, jako ludzie żyjący na ziemi, jesteśmy dziećmi jednego ojca, który jest w niebie, a jeden dla drugiego jest bliźnim. (List pasterski biskupa Eugeniusza do diecezjan, 24.02.1847, w: PO I, t. III, List pasterski nr 2).

O świętym Eugeniuszu powiedziano, że miał serce wielkie jak świat. Tutaj widzimy przykład jego troski o ubogich i najbardziej opuszczonych we wszystkich częściach świata oraz pragnienie, aby jego oblacka rodzina i wierni jego diecezji w Marsylii posiadali równie szeroką wizję chrześcijańskiego miłosierdzia.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI