Drugi tydzień Adwentu, wtorek

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak wam się zdaje? Jeśli ktoś posiada sto owiec i zabłąka się jedna z nich, to czy nie zostawi dziewięćdziesięciu dziewięciu na górach i nie pójdzie szukać tej, która się błąka? A jeśli mu się uda ją odnaleźć, zaprawdę, powiadam wam: cieszy się nią bardziej niż dziewięćdziesięciu dziewięciu tymi, które się nie zabłąkały.

Tak też nie jest wolą Ojca waszego, który jest w niebie, żeby zginęło nawet jedno z tych małych» (Mt 18, 12-14).

Troska, którą jesteśmy ojcu winni, mając ciągle na myśli ból spowodowany utratą tak wielu dusz, które zeszły z dróg zbawienia, jest często nagradzana najsłodszymi pociechami. Kiedy widzimy, jak łaska z mocą działa wśród was i rozprzestrzenia zarówno światło w umysłach, jak i miłość w sercach, kiedy nieskończone miłosierdzie Pana objawia się z blaskiem na łonie naszej trzody, i kiedy zagubiona owca, którą uważaliśmy za zagubioną, zostaje przyprowadzona z powrotem do owczarni i przywrócona naszej miłości wtedy nasze uniesienie jest wielkie, możemy powiedzieć, jak święty Paweł, że „opływam w radość” (2 Kor 7, 4), gdyż nasza dusza włącza się w radosne porywy, które sprawiają, że niebo cieszy się z nawróconych grzeszników.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI