Daję na oprocentowanie ten wkład ufności do Maryi

Kiedy w 1842 roku biskup Hippolyte Guibert przybył do diecezji Viviers, ksiądz Deschanels, kapelan sanktuarium, poprosił o pomoc. Ponadto ojcowie jezuici z domu Lalouvesc nie byli już w stanie sprostać wymaganiom misji ludowych. Biskup Guibert, który był bardzo przywiązany do swojej rodziny zakonnej, postanowił powierzyć jej posługę w sanktuarium i odpowiedzialność za misje w części diecezji. Rada Generalna chętnie przyjęła to dzieło, które tak dobrze odpowiadało celom Zgromadzenia. W protokole z posiedzenia z 14 stycznia 1845 r. czytamy: „Jest to sanktuarium Maryi, naszej świętej Matki i Patronki, o którego rozwój chodzi i do którego nasze Zgromadzenie jest powołane, aby czynić to samo dobro, co w innych miejscach pielgrzymkowych, które zostały mu powierzone […] Przez swoje położenie na granicach diecezji Viviers, Nîmes i Mende, dom ten będzie przedstawiał rozległe pole, godne gorliwości tych naszych, którzy będą wchodzić w skład tego domu”.

Sanktuarium odpowiadałoby aspektom charyzmatu oblackiego związanym z głoszeniem misji ludowych i stałego centrum misyjnego w sanktuarium maryjnym, a także zapewniłoby oblatom nowe powołania, których jako misjonarzy mogliby wysłać do Kanady. Pisząc do biskupa Montrealu, Eugeniusz wspomina:

Proszę mi wierzyć, mój drogi Księże Biskupie, że dokonałem ofiar, aby współpracować z zamiarami bożymi dotyczącymi uświęcenia dusz naszych drogich Kanadyjczyków i Dzikich mieszkających w tych rejonach Północy. Nie mogę jednak pozbywać się w Europie środków zaopatrywania rodziny w dobrych członków. Aby zdobyć powołania, musimy dać się poznać w innych diecezjach niż te, które dotychczas nam je dostarczały, a które już się tam wyczerpały. Przed paroma laty zaproponowano mi obsługę sanktuarium maryjnego, skąd misjonarze mogliby się rozejść w diecezji, w której osiedliliby się, aby tam przeprowadzać misje, tak jak to robią już w diecezjach Aix, Marsylia, Fréjus, Awinion, Valence, Grenoble, Digne i Ajaccio. Przyjąłem w końcu tę obsługę, żeby zarówno szerzyć kult świętej Dziewicy, jak i zwerbować, o ile to możliwe, kilku dobrych członków. Lecz na tę placówkę potrzebuję personelu. Spodziewam się, że daję na oprocentowanie ten wkład ufności do Maryi. (List do biskupa Bourgeta z Montrealu, 06.02.1845, w: PO I, t. I, nr 51)

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI