Żaden nie może cierpieć, tak, abyśmy nie rozpoznali samego Jezusa Chrystusa, w Jego cierpiących członkach

Kończąc swój apel o pomoc dla cierpiących Irlandczyków, Eugeniusz podkreślił, że wszyscy są wezwani do pomocy nie tylko ze względów humanitarnych, ale przede wszystkim dlatego, że są członkami Ciała Jezusa Chrystusa, kiedy jedna część cierpi, wpływa to na wszystkie członki.

Kościół katolicki stanowi jedno niewidzialne ciało, którego Głową jest Jezus Chrystus, a którego my jesteśmy członkami; pouczmy ich, że żaden z nich nie może cierpieć, tak abyśmy nie rozpoznali samego Jezusa Chrystusa w Jego cierpiących członkach, że każdy spośród tych, którzy są przeniknięci jego duchem miłości, może powiedzieć tak jak św. Paweł: Któż odczuwa słabość, abym i ja nie czuł się słaby? Dlaczego zatem pójdziecie, aby w Kościele katolickim wyróżniać jeden naród od drugiego? Apostoł mówi, że nie ma żadnej różnicy między Żydem a Grekiem, wszyscy mają tego samego Pana, który rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. Wy wszyscy przyoblekliście się w Jezusa Chrystusa, stanowczo, skądinąd mówi ten sam apostoł, nie ma już żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego… Wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie… Nasi najdrożsi bracia, na korzyść tego ludu wzbudźcie święte natchnienia waszego współczującego charakteru i waszego miłosiernego ducha; jeszcze w tym życiu zostaniecie za to obficie wynagrodzeni. (List pasterski biskupa Eugeniusza do diecezjan, 24.02.1847, w: PO I, t. III, List pasterski nr 2).

Widzę Jezusa w każdym człowieku. Mówię sobie: ten Jezus jest głodny, muszę go nakarmić. To jest chory Jezus. Ten ma trąd lub gangrenę, muszę go umyć i pielęgnować. Służę, ponieważ kocham Jezusa (Matka Teresa).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI