Czcić Maryję oznaczało zatem kontemplować w Niej życie Jezusa i troszczyć się o to, aby w nas Jezus zamieszkał tak samo jak w Niej

O formacji duchowej Eugeniusza Lubowicki napisał:

Jean-Jacques Olier, założyciel Seminarium Świętego Sulpicjusza, wypracował duchowość, w której podkreślał, że kapłan to alter Christus, a więc ktoś, kto naśladuje Chrystusa we wszystkim, również w Jego stosunku do Maryi. Jednym z zasadniczych motywów, który skłonił księdza Oliera do pobożności maryjnej, było „pragnienie, aby wejść w uczucia naszego Pana względem Jego Najświętszej Matki”. Dlatego sulpicjanie troszczyli się o to, aby każdy z wychowywanych przez nich kapłanów mógł powiedzieć: „Już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2, 20). Maryja była przedstawiana jako wzór tej postawy, gdyż Chrystus zamieszkał w Niej w najpełniejszym znaczeniu tego słowa. W duchowości seminarium „czcić Maryję” oznaczało zatem kontemplować w Niej życie Jezusa i troszczyć się o to, aby w nas Jezus zamieszkał tak samo jak w Niej. Najlepszym wyrazem tej chrystocentrycznej duchowości maryjnej jest chyba modlitwa „O Jesu vivens in Maria”, którą odmawiano po rozmyślaniu. Można powiedzieć, że zawarte w niej myśli stanowią istotę maryjnej duchowości sulpicjańskiej, w której był wychowywany Eugeniusz.

Eugeniusz chciał, aby oblaci codziennie odmawiali tę modlitwę, która stała się częścią naszej duchowej tradycji: „O Jezu, żyjący w Maryi, przyjdź i żyj w sługach swoich, duchem świętości swojej, pełnią swej mocy, cnót twoich prawdą, doskonałością dróg swoich, udziałem tajemnic swoich. Nad wszelką mocą przeciwną zapanuj Duchem Twoim ku chwale Ojca. Amen”.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI