To rzeczywiście niebiańska radość. Przechodziło się z jednego raju do drugiego

Oto inny fakt z bardzo intensywnego życia biskupa Eugeniusza:

Piękne święcenia czterdziestu trzech członków. To była wspaniała ceremonia.

Święcenia otrzymało ośmiu nowych księży diecezjalnych, w tym jeden oblat Marie Cyr Chauvet.

Potem udałem się na co trzymiesięczne ćwiczenia Żywego Różańca, które tym razem odbyły się w kościele świętego Łazarza.

Grupa Żywego Różańca (sodalicja), zainicjowana przez Paulinę Jaricot, również założycielkę Rozkrzewiania Wiary, w 1833 r. liczyła milion członków. Celem było codzienne odmawianie dziesiątki różańca i praca nad rozprowadzaniem dobrych książek.

Tak więc cały dzień spędziłem w kościele; gdzie może być lepiej? Gdy chodzi o święcenia, to wypowiedziałem to, co często miałem na myśli, że warto byłoby móc spędzić całe życie wypełniając tak piękne funkcje. Czyż nie byłbym szczęśliwy umierając podczas nich? To rzeczywiście niebiańska radość! Przeszło by się z jednego raju do drugiego. (Dziennik, 30.06.1844, w: EO I, t. XXI.)

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI