Łaska oblacji w tej samej chwili, gdy Maryja ukazuje swego syna światu

23 grudnia 1809 roku Eugeniusz, przyjmując subdiakonat, podjął ostateczną decyzję o kapłaństwie. Podczas konferencji swe zobowiązanie, aby całkowicie oddać się na służbę Ludowi Bożemu, połączył z ofiarą, jaką Maryja dzięki wcieleniu złożyła swemu Synowi.

Te uczucia, które łaska święceń zrodziła w naszych sercach złóżmy u stóp żłóbka Jezusa, który wkrótce się objawi. Bądźmy pierwszym przedmiotem, który wpadnie Mu w oczy w chwili Jego narodzenia i nawet w chwili, w której Maryja przedstawi światu jego Zbawiciela. Jednogłośnie przyrzeknijmy Mu, że będziemy na wieki wierni przysiędze, którą dopiero złożyliśmy, aby tysiąc razy oddać życie w obronie nienaruszalności Jego Kościoła.

Niech tak będzie, niech tak będzie. (Konferencja w dniu subdiakonatu, 23.12.1809, w: PO I, t. XIV, nr 65.)

Temat jedności Maryi z Jezusem, a tym samym model jego osobistej jedności z Jezusem, powraca często w latach seminaryjnych. W świąteczny poranek pisze do matki:

Ach, moja droga mamo, czy myślicie, że tej nocy nie byłem z wami? Jakże to, rozmyślając o świętej Matce naszego Boga, która została napełniona radością, dając światu Zbawiciela, i w tym samym czasie żywo odczuwała ubóstwo i nędzę swojego Boskiego Mistrza, do jakiej sprowadziła Go miłość do ludzi, czyż te ciepłe uczucia nie skierowały mnie do was? Ależ, jak najbardziej, moja dobra mamo, razem spędziliśmy noc u stóp ołtarzy, które mi przedstawiały betlejem­ski żłóbek. Wspólnie ofiarowaliśmy dary naszemu Zbawicielowi i pro­siliśmy Go, by narodził się w naszych sercach i by w nich umocnił, co jest słabe, itd. (List do matki, 25.12.1809, w: PO I, t, XIV, nr 37.)

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI