Przywiązany do rodziny, która wychowała go na swoim łonie od dzieciństwa

Eugeniusz ojcowskimi słowami zachęty kończy swoją korespondencję na temat spornej kwestii mianowania ojca Guiguesa, aby ustanowić diecezję w Bytown. Rozpoczyna od przypomnienia, że znał go od dzieciństwa:

… jeśli wybraniec jest taki, jakiego znałem, to znaczy niezwykle przywiązany do rodziny, która go wychowywała na swym łonie od dzieciństwa, która go kocha i która go ceni jak jednego ze swoich członków najwybitniejszych, która liczy na niego, tak jak liczy na mnie, jak liczy na biskupa z Viviers, jak liczy na najbardziej oddane swoje dzieci. Gdybym nie miał bezgranicznego zaufania do ojca, na pewno nigdy nie zgodziłbym się na wyniesienie ojca na stanowisko, które słabym i przeciętnym członkom stworzyłoby preteksty pozornie słuszne do pewnego rodzaju odstępstwa, ale gdy chodziło o ojca, to nawet na myśl mi by nie przyszło, a ja to odpychałem jak okropną niesprawiedliwość, kiedy była sugerowana w przygnębiającej korespondencji.

W tej okoliczności Bóg wszystkiego dokonał; ojciec ma dość sił w duchu, aby zaradzić temu, co czasami będzie mogło być w cierpieniu. W ojca wyniesieniu widzę życzliwe usposobienie Opatrzności do naszego Zgromadzenia, obecnie wystawionego na pewne szykany ze strony niektórych biskupów kanadyjskich.

Mój drogi synu, niech ojciec pogodzi się z planami Opatrzności i niech myśli już tylko o świętym przygotowaniu się do przyjęcia pełni kapłaństwa przez nałożenie rąk szczęśliwego biskupa, któremu zazdroszczę przywileju, jaki byłby zachowany dla mnie, gdybyśmy nie byli oddaleni od siebie o dwa tysiące mil (List do ojca Bruno Guiguesa w Kanadzie, 07.06.1847, w: PO I, t. I, nr 84).

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI