Widocznie dobry Bóg pomaga temu dobremu ojcu

Aby wyjść naprzeciw potrzebom ubogich służących, biskup Eugeniusz, we współpracy z ojcem Jeanem François Barthèsem SJ, pomógł założyć Siostry Współczucia.

Odwiedziłem placówkę nowych Sióstr Współczucia. Widocznie dobry Bóg pomaga dobremu ojcu Bartèsowi, aby je osiedlać w takich misjach, gdzie najbardziej odpornym i doświadczonym by się nie powiodło.

W swojej diecezji chciał, aby świeccy w pełni angażowali się w różne dzieła miłosierdzia i w miarę możliwości starał się znaleźć zakonników do ich wspierania. Fundacja Sióstr Miłosierdzia miała na celu wspieranie posługi wśród służących.

Tymczasem poleciłem mu nie zaniedbywać Dzieła Służących. Zasadniczo dla tego dzieła wybrałem ten nowy zakon lub, lepiej mówiąc, pozwoliłem mu ukształtować się pod moimi auspicjami i moją władzą. (Dziennik, 29.06.1845, w: PO I, t. XXI)

Przybywając do Marsylii w 1843 roku, Jean-François Barthès zastał tam wspólnotę Sióstr Świętej Rodziny z Bordeaux, które zostały wezwane do miasta przez Eugeniusza de Mazenoda, biskupa Marsylii, aby opiekować się chorymi w domach i otworzyć dom dla młodych kobiet, które opuściły kraj, aby pracować jako pomoc domowa. Biskup de Mazenod pomyślał wówczas o stworzeniu autonomicznego zgromadzenia, całkowicie poświęconego pracy gospodyń, i powierzył to zadanie Barthèsowi.

Barthès 25 czerwca 1843 roku w Marsylii powołał do życia zgromadzenie; 16 czerwca 1845 roku zostało ono erygowane jako instytut na prawie diecezjalnym i tego samego dnia pierwszych dwanaście postulantek otrzymało z rąk biskupa habit zakonny.

Frank Santucci OMI, tłum. o. Roman Tyczyński OMI