Komentarz do Ewangelii, 10 lutego 2020

Z Ewangelii na dziś: „Gdy Jezus i uczniowie Jego się przeprawili, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu. Skoro wysiedli z łodzi, zaraz Go rozpoznano. Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych tam, gdzie jak słyszeli, przebywa. I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby ci choć frędzli u Jego płaszcza mogli dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie” (Mk 6, 53-56). 

 

Uśmiecham się, gdy wyobrażam sobie tę scenę. „Ludzie biegali po całej okolicy”, aby przynieść do Jezusa chorych i potrzebujących. Ciekawy zapis, bo to poruszenie i zapał w przynoszeniu do Jezusa jest fantastyczny, a z drugiej strony brak wzmianki o ludziach „porządnickich”, tych, których jest tak wielu, a są bez kłopotów, zadowoleni totalnie z życia, które sobie sami ułożyli. Może myśleli, że On jest im niepotrzebny? Proszę Boga o tę właśnie zależność. O to, abym nie myślał, że cokolwiek mam, mam dzięki sobie i że jestem przecież „w miarę porządny”. Jest mi potrzebny On. Bardzo potrzebny. Sam przecież nie ogarnę życia. 

Zobacz także