Komentarz do Ewangelii, 15 marca 2024

Z Ewangelii na dziś: „Jezus obchodził Galileę. Nie chciał bowiem chodzić po Judei, bo Żydzi zamierzali Go zabić. A zbliżało się żydowskie Święto Namiotów. Kiedy zaś bracia Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie. Niektórzy z mieszkańców Jerozolimy mówili: «Czyż to nie jest Ten, którego usiłują zabić? A oto jawnie przemawia i nic mu nie mówią. Czyżby zwierzchnicy naprawdę się przekonali, że On jest Mesjaszem? Przecież my wiemy, skąd On pochodzi, natomiast gdy Mesjasz przyjdzie, nikt nie będzie wiedział, skąd jest». A Jezus, nauczając w świątyni, zawołał tymi słowami: «I Mnie znacie, i wiecie, skąd jestem. Ja jednak nie przyszedłem sam z siebie; lecz prawdomówny jest Ten, który Mnie posłał, którego wy nie znacie. Ja Go znam, bo od Niego jestem i On Mnie posłał». Zamierzali więc Go pojmać, jednakże nikt nie podniósł na Niego ręki, ponieważ godzina Jego jeszcze nie nadeszła»” (J 7, 1-2. 10. 25-30). 

Zobaczmy. Nie chciano uwierzyć w to, że Jezus jest Mesjaszem – pomimo znaków i cudów, które robił. To nie było racjonalne, bo przecież tyle widzieli: uzdrowienia, wskrzeszenia, wyrzucanie złych duchów, rozmnożenia chleba, przemianę wody w wino, litowanie się nad różnoraką biedą ludzi… Dziwne. Zawsze najtrudniej świadczyć o Bogu wśród swoich, i to dotyczy także nas. Może dlatego, że oni widzą jacy jesteśmy i nie bardzo wierzą w naszą ewangeliczną zmianę lub po prostu czekają aż ona się zakończy, bo to może coś jedynie „na chwilę”? Prośmy Boga o wsparcie, szczególnie wówczas, kiedy nam nie wychodzi i nie udaje się nam żyć Nim na co dzień, kiedy okazuje się, że nie ogarniamy. Prośmy o zdrowe oczy wiary, aby zauważały miejsca, w których trzeba ewangelicznie pomagać, aby dzięki nam działa się tam Ewangelia, aby działy się przez nas znaki Jego obecności. 

Zobacz także