Komentarz do Ewangelii, 20 lutego 2023

Z Ewangelii na dziś: „Jeden z tłumu odpowiedział Mu: «Nauczycielu, przyprowadziłem do Ciebie mojego syna, który ma ducha niemego. Ten, gdziekolwiek go pochwyci, rzuca nim, a on wtedy się pieni, zgrzyta zębami i drętwieje. Powiedziałem Twoim uczniom, żeby go wyrzucili, ale nie mogli». Odpowiadając im, Jezus rzekł: «O plemię niewierne, jak długo mam być z wami? Jak długo mam was znosić? Przyprowadźcie go do Mnie!»” (Mk 9, 17-19). 

To pewnie obraz jednej z chorób neurologicznych. Być może to jeden z rodzajów epilepsji. Koniec historii spotkania Mistrza z chorym nie zaskakuje – ten odzyskuje zdrowie, a uczniowie dowiadują się, że niektóre złe duchy usuwa się nie tyko modlitwą, ale i postem. Zwracam uwagę na Jezusa, który w pewnym momencie wypowiada do uczniów zaskakujące słowa: ō genea apistos (gr.), które oznaczają nie tylko „o, plemię niewierne”, ale chyba bardziej „o, pokolenie/wspólnoto bez wiary”. Nie było łatwo usłyszeć te słowa uczniom, którzy zaczynali uzdrawiać czy robili inne cuda i pewnie czuli się mocni wiarą. Widać, że w wierze dojrzewa się. Jednym z największych niebezpieczeństw w jej przeżywaniu jest pycha. Myślenie, że dobro, które robimy, jest tylko dzięki nam i temu, że mamy większe lub mniejsze umiejętności, a nie dzięki łasce Boga. 

Zobacz także