Komentarz do Ewangelii, 23 lipca 2023

Z Ewangelii na dziś: „Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli. Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: ‘Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?’. Odpowiedział im: ‘Nieprzyjazny człowiek to sprawił’. Rzekli mu słudzy: ‘Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?’. A on im odrzekł: ‘Nie, byście zbierając chwast, nie wyrwali razem z nim i pszenicy. Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza’». Przedłożył im inną przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, większe jest od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki podniebne przylatują i gnieżdżą się na jego gałęziach». Powiedział im inną przypowieść: «Królestwo niebieskie podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż się wszystko zakwasiło». To wszystko mówił Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści nic im nie mówił. Tak miało się spełnić słowo Proroka: «Otworzę usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata». Wtedy odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie, mówiąc: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście». On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. Jak więc zbiera się chwast i spala w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia oraz tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!»” (Mt 13,24-43). 

To Ewangelia o cierpliwości Boga do nas. Czytamy trzy przypowieści: o chwaście, ziarnku gorczycy i o zaczynie. Jest rodzaj chwastu spotykany w czasach Jezusa, a także i dziś na naszych polach. Ta roślina nazywa się życica. Na wczesnym etapie wzrostu nie da się jej odróżnić od zboża. Różnice widać dopiero wtedy, gdy mocno wyrośnie. Trzeba poczekać z plewieniem chwastu, gdyż można wyrwać i zboże, i chwast. To opowieść o Bogu cierpliwym. On czeka do zbiorów – do naszej śmierci – aż zaczniemy wydawać właściwy plon. Przypowieści o ziarnku gorczycy i o chwaście mówią także o wzroście wiary, czasem szybszym, czasem wolniejszym, ale też o tym, jakie ma ona znaczenie. Daje chociażby bezpieczeństwo, ale i nadaje życiu smak. Dajmy Bogu się prowadzić, współpracujmy z Nim, podejmijmy decyzje wiary – zaufajmy, pamiętając, że w Nim jest także nasz wzrost, rozwój, spełnione i szczęśliwe (choć nie zawsze łatwe) życie. 

Zobacz także