Komentarz do Ewangelii, 24 grudnia 2021 [WIECZÓR]

Z Ewangelii mszy św. pasterskiej: „W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. i rzekł do nich anioł: »Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie«” (Łk 2, 8-13).  

Ciekawe to. Bóg rodzi się na peryferiach świata. W stajni wydrążonej w skale za miastem, bo nie chciano przyjąć brzemiennej Maryi z Józefem do zajazdu czy do domu. Ta noc, pełna zdumionej radości, przypomina, że On może rodzić się w najbardziej dziwnych miejscach i wśród najbiedniejszych ludzi (pasterzy). Czas, aby rodził się, dzięki nam – chrześcijanom, pośród nas i w nas. Oby ludzie po spotkaniu z nami mieli poczucie, że spotkali Jezusa. Lubię w tę noc, patrząc na żłóbek, wracać do wiersza-modlitwy Matki Teresy z Kalkuty. Lękam się szczególnie wtedy tych słów, aby nie spłycić ich znaczenia. 

„Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata 

i wyciągasz do niego ręce, 

jest Boże Narodzenie. 

Zawsze, kiedy milkniesz, aby wysłuchać, 

jest Boże Narodzenie. 

Zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad, 

które jak żelazna obręcz uciskają ludzi w ich samotności, 

jest Boże Narodzenie. 

Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei »więźniom«, 

tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, moralnego i duchowego ubóstwa, 

jest Boże Narodzenie. 

Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze, 

jak bardzo znikome są twoje możliwości i jak wielka jest twoja słabość,  

jest Boże Narodzenie. 

Zawsze, ilekroć pozwolisz by Bóg pokochał innych przez ciebie, 

Zawsze wtedy, jest Boże Narodzenie”. 

Zobacz także