Komentarz do Ewangelii, 25 sierpnia 2025

Z Ewangelii na dziś: „Jezus przemówił tymi słowami: «Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Wy sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo przemierzacie morze i ziemię, żeby pozyskać jednego współwyznawcę. A gdy się nim stanie, czynicie go dwakroć bardziej winnym piekła niż wy sami. Biada wam, przewodnicy ślepi, którzy mówicie: ‘Kto by przysiągł na przybytek, nic to nie znaczy; lecz kto by przysiągł na złoto przybytku, ten jest związany przysięgą’. Głupi i ślepi! Cóż bowiem jest ważniejsze, złoto czy przybytek, który uświęca złoto? Dalej: ‘Kto by przysiągł na ołtarz, nic to nie znaczy; lecz kto by przysiągł na ofiarę, która jest na nim, ten jest związany przysięgą’. Ślepcy! Cóż bowiem jest ważniejsze, ofiara czy ołtarz, który uświęca ofiarę? Kto więc przysięga na ołtarz, przysięga na niego i na wszystko, co na nim leży. A kto przysięga na przybytek, przysięga na niego i na Tego, który w nim mieszka. A kto przysięga na niebo, przysięga na tron Boży i na Tego, który na nim zasiada»” (Mt 23,13-22). 

Jezus nie owija w bawełnę. Mówi wprost: „Głupi i ślepi!”. To nie słowa rzucone z emocji, ale słowa do ludzi, którzy gubią sedno. Adresatami są ówcześni duchowi przywódcy – uczeni w Piśmie i faryzeusze. Ludzie religijni, znający prawo, gorliwi. Ale pogubieni. Bo zaczęli traktować symbole jako ważniejsze od tego, co znaczą. „Co ważniejsze – złoto czy przybytek, który je uświęca? Ofiara czy ołtarz, który uświęca ofiarę?” – pyta Jezus. W tamtych czasach Żydzi mieli zwyczaj składania przysiąg – ale nie na Boga (żeby się nie narazić), tylko „na złoto świątyni” czy „na dar złożony na ołtarzu”. Jezus pokazuje absurd: bardziej cenili dodatki niż samego Boga. Zamiast Boga – forma. Zamiast relacji – powierzchowność. Brzmi znajomo? Bo to może dotyczyć także nas. Nie tylko duchownych. Każdego ochrzczonego. Kiedy bardziej liczy się forma niż treść. Gdy sakramenty stają się rutyną. Gdy więcej czasu spędzamy na robieniu zdjęć z rekolekcji niż na modlitwie. Gdy udostępniamy cytaty z Ewangelii, ale nie dzwonimy do samotnej cioci. Gdy złoto – błysk, wizerunek, „jak to wygląda” – przykrywa prawdziwego Boga. Jezus nie mówi tego, żeby nas zawstydzić. Mówi to, żeby przebudzić. Żeby pokazać, że najświętsze nie jest to, co błyszczy, ale to, co uświęca: Bóg. Spotkanie z Nim. Bliskość. Służba.

Zobacz także