Komentarz do Ewangelii, 26 grudnia 2019

Z Ewangelii na dziś: „Jezus powiedział do swoich Apostołów: »Miejcie się na baczności przed ludźmi. Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić. Gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony«” (Mt 10,17-22). 

Drugi dzień świąt. Odwiedziny znajomych, spacery. A Ewangelia jakby zupełnie nie pasująca do atmosfery tych dni, bo mówiąca o prześladowaniach i męczeństwie (święto św. Szczepana). Może dlatego, że śmierć męczeńska, jak wierzymy, jest momentem narodzin dla nieba. Żyjmy tak, aby to Bóg rodził się przez nas tam, gdzie jesteśmy. To nie banał, ale realne zadanie dla chrześcijanina. Tak o tym pisała Matka Teresa z Kalkuty: 

 

Zawsze, ilekroć uśmiechasz się do swojego brata 

i wyciągasz do niego ręce, 

jest Boże Narodzenie. 

 

Zawsze, kiedy milkniesz, aby wysłuchać, 

jest Boże Narodzenie. 

 

Zawsze, kiedy rezygnujesz z zasad, 

które jak żelazna obręcz uciskają ludzi 

w ich samotności, 

jest Boże Narodzenie. 

 

Zawsze, kiedy dajesz odrobinę nadziei „więźniom”, 

tym, którzy są przytłoczeni ciężarem fizycznego, 

moralnego i duchowego ubóstwa, 

jest Boże Narodzenie. 

 

Zawsze, kiedy rozpoznajesz w pokorze, 

jak bardzo znikome są twoje możliwości 

i jak wielka jest twoja słabość, 

jest Boże Narodzenie. 

 

Zawsze, ilekroć pozwolisz by Bóg 

pokochał innych przez ciebie, 

Zawsze wtedy, 

jest Boże Narodzenie. 

Zobacz także