Komentarz do Ewangelii, 7 lutego 2023

Z Ewangelii na dziś: „U Jezusa zebrali się faryzeusze i kilku uczonych w Piśmie, którzy przybyli z Jerozolimy. I zauważyli, że niektórzy z Jego uczniów brali posiłek nieczystymi, to znaczy nie obmytymi rękami. Faryzeusze bowiem, i w ogóle Żydzi, trzymając się tradycji starszych, nie jedzą, jeśli sobie rąk nie obmyją, rozluźniając pięść. I gdy wrócą z rynku, nie jedzą, dopóki się nie obmyją. Jest jeszcze wiele innych zwyczajów, które przejęli i których przestrzegają, jak obmywanie kubków, dzbanków, naczyń miedzianych. Zapytali Go więc faryzeusze i uczeni w Piśmie: «Dlaczego Twoi uczniowie nie postępują według tradycji starszych, lecz jedzą nieczystymi rękami?». Odpowiedział im: «Słusznie prorok Izajasz powiedział o was, obłudnikach, jak jest napisane: ‘Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi’. Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji, dokonujecie obmywania dzbanków i kubków. I wiele innych podobnych rzeczy czynicie». I mówił do nich: «Sprawnie uchylacie Boże przykazanie, aby swoją tradycję zachować. Mojżesz tak powiedział: ‘Czcij ojca swego i matkę swoją’, oraz: ‘Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmierć poniesie’. A wy mówicie: ‘Jeśli ktoś powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem złożonym w ofierze jest to, co miało być ode mnie wsparciem dla ciebie’ – to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ani dla matki. I znosicie słowo Boże ze względu na waszą tradycję, którą sobie przekazaliście. Wiele też innych tym podobnych rzeczy czynicie»” (Mk 7, 1-13). 

Abyśmy lepiej zrozumieli tę Ewangelię, to musimy sięgnąć do przykazań żydowskich. Wszak Jezus należał do tego narodu i żył w jego kulturze. Na początku jedynymi przykazaniami obowiązującymi Żydów były te zawarte w dekalogu i przykazaniach miłości, które przekazane zostały im przez Boga za pośrednictwem Mojżesza. To były recepty na spełnione i szczęśliwe życie podarowane przez Boga. Z czasem ich liczbę zwiększyli sami Żydzi o kolejne 613. Regulowały one w zasadzie całe życie, a wprowadzone były z dobrych intencji – po to, aby mieć pewność, że prowadzony przez nich sposób życia podoba się Jahwe. Przykazania te są bardzo szczegółowe. Regulują nawet to, z kim można rozmawiać, jak jeść posiłki, co jeść, ile kroków można przejść w szabat, ile razy się przebacza i komu, komu można pożyczyć pieniądze i na jakich zasadach.. To też zasady przywołane dziś w Ewangelii: jak obmywać i czy obmywać ręce przed posiłkiem, jak wspierać rodziców. Z czasem te ludzkie reguły stały się ważniejsze od dekalogu i przykazań miłości danych od Boga, a nawet je wyparły. Jezus ówczesnym i nam przypomina, że dzięki życiu według Jego zasad (zachowywaniu przykazań miłości, dekalogu) będziemy szczęśliwi i spełnieni. 

Zobacz także