Komentarz do Ewangelii, 10 czerwca 2017

Z Ewangelii na dziś: „Potem, usiadłszy naprzeciw skarbony, przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała na swe utrzymanie»” (Mk 12, 31-44). 

Wiesz, można rzucać Bogu ochłapy życia. Pozwalać Mu panować nad ścisłe określonym rejonem życia, nie wpuszczając Go wszędzie, będąc zadowolonym, że i tak dużo Mu się dało. Potrzeba pokory. Zrozumienia, że i tak wszystko co mamy nie jest nasze, a pochodzi od Boga, a my jedynie korzystamy z tego mniej lub bardziej umiejętnie. Bo przecież jesteśmy „przechodniami” chwilowymi na ziemi. 

Zobacz także