Kraków: Anna Dymna i Konstanty Gebert laureatami Nagrody im. ks. Tischnera

Tegorocznymi laureatami Nagród im. ks. Józefa Tischnera zosali Anna Dymna i Konstanty Gebert. Ogłoszenie werdyktu jury i wręczenie wyróżnień odbyło się podczas gali w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie.

Nagroda Znaku i Hestii im. ks. Józefa Tischnera to jedyna nagroda w Polsce przyznawana nie tylko za pisarstwo, lecz również doceniająca zaangażowanie społeczne.

Za książkę lub cykl publikacji, które stanowią kontynuację Tischnerowskiego „myślenia według wartości”, nagrodę otrzymał Konstanty Gebert, autor książki „Ostateczne rozwiązania. Ludobójcy i ich dzieło”.

„Ta przejmująca, lecz także obezwładniająca statystykami dawnych i współczesnych ludobójstw opowieść pokazuje, że pamięć o nich bezpośrednio wpływa na teraźniejszość i przyszłość. Może służyć dobru, gdy powstrzymuje od nowych masowych mordów, lecz staje się często sojuszniczką zła, kiedy pozwala udoskonalać sposoby eksterminacji obcych” – głosi uzasadnienie decyzji kapituły. „Książka Konstantego Geberta przywraca ofiarom ich twarze i mobilizuje, by przeciwdziałać próbom odczłowieczania całych grup społecznych” – dodają jurorzy.

>>> Ks. Józef Tischner o tym, co daje nam wolność

W kategorii inicjatyw duszpasterskich i/lub społecznych będących działaniem według wartości głoszonych przez ks. Józefa Tischnera nagrodę przyznano Annie Dymnej za wszechstronną działalność na rzecz osób z niepełnosprawnościami, w tym zwłaszcza z upośledzeniem intelektualnym oraz rzadkimi chorobami i dysfunkcjami. „Jej działalność nie tylko przynosi konkretną, niezbędną pomoc tysiącom potrzebujących, lecz także kreuje w społeczeństwie nowy obraz osób z niepełnosprawnościami. Anna Dymna skutecznie buduje »świat ludzkiej nadziei«” – przekonują jurorzy.

Nagroda Znaku i Hestii im. ks. Józefa Tischnera przyznawana jest nieprzerwanie od 2001 roku wybitnym publicystom i działaczom społecznym, którzy wcielają w życie wartości bliskie księdzu Józefowi Tischnerowi. Promuje sposób myślenia i postawy łączące intelektualną rzetelność, odwagę i wrażliwość na drugiego człowieka. Stwarza niepowtarzalną okazję, żeby pokazać jedność myślenia według wartości, empatii, bliskości, intelektualnego wysiłku i codziennego praktykowania dobra. Za sprawą patrona zyskała rangę wyróżnienia szczególnego, bo doceniającego nie tylko intelektualne zasługi laureatów, ale także ich charakter i postawę wobec świata.

Do tej pory w gronie laureatów znaleźli się między innymi: Barbara Skarga, Lidia Niedźwiedzka-Owsiak i Jerzy Owsiak, Ryszard Kapuściński, ks. Michał Heller, Wojciech Jagielski, Wacław Hryniewicz OMI, Henryka Krzywonos, ks. Józef Krawiec, Karol Modzelewski, Janina Ochojska, Wiktor Osiatyński, Jakub Wygnański, Jerzy Szacki, Stefan Swieżawski, siostra Małgorzata Chmielewska. W ubiegłym roku laureatami Zostali Zbigniew Nosowski, Grupa Granica i warszawski Klub Inteligencji Katolickiej.

>>> U źródeł myślenia, czyli intelektualne spotkanie z ks. Józefem Tischnerem

W skład Kapituły Nagrody im. Tischnera wchodzą ks. Adam Boniecki (przewodniczący), Witold Dudziński, Jacek Karnowski, kard. Grzegorz Ryś, Piotr Maria Śliwicki, Władysław Stróżewski, Łukasz Tischner, Karolina Wigura i Henryk Woźniakowski oraz Wojciech Bonowicz i Paweł Dangel.

Józef Tischner urodził się w 1931 r. w Starym Sączu. Był dziekanem Wydziału Filozoficznego Papieskiej Akademii Teologicznej, wykładowcą filozofii dramatu w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Do najbardziej znanych, tłumaczonych na wiele języków, książek należą „Myślenie według wartości”, „Polski kształt dialogu”, „Etyka solidarności”.Brał udział w słynnym zjeździe „Solidarności” w gdańskiej hali „Olivii”, gdzie – jako nieoficjalny kapelan związku – odprawiał Msze św. i głosił homilie.

Był założycielem i prezesem Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu. W 1999 roku otrzymał Order Orła Białego – najwyższe polskie odznaczenie.

Jako filozof interesował się przede wszystkim problemami istnienia i teorii wartości, ale nie stronił od publicystyki, starając się dotrzeć swoimi przemyśleniami o Polsce, chrześcijaństwie i Kościele do jak najszerszego grona odbiorców. Przez lata publikował w „Tygodniku Powszechnym” i „Znaku”. Zmarł w Krakowie 28 czerwca 2001 r. w wieku 69 lat. Został pochowany w Łopusznej k. Nowego Targu.

Zobacz także