„Krew Boga”: gdy wiara oznaczała cierpienie, krew, niekiedy śmierć

To trudny film o trudnych czasach. Przyznam, że miałem z nim mały kłopot. To nie są „moje klimaty” i to nie są czasy, które jakoś bardzo mnie interesują. Muszę przyznać jednak, że film Bartosza Konopki (tego od „Królika po berlińsku”) obejrzałem chętnie.

Zdjęcie: reżyser Bartosz Konopka, fot. A. Rybczyński, PAP

Mocna obsada

Film zainteresował mnie przede wszystkim przez dwa nazwiska – to wspominany już reżyser i główny bohater – Krzysztof Pieczyński. Znany jest przecież z antykościelnych i antyklerykalnych wystąpień. Film można powiedzieć – po części – ma taki wymiar. Mówi przecież o czasach, gdy wiarę zdobywało się siłą i przemocą. „Krew Boga” pokazuje jednak jednocześnie, że wiara od początków ludzkości miała dla ludzi niezwykle silne znaczenie i była czymś co stanowiło fundament ich tożsamości. Drugą kwestią, która mimo wszystko (mimo wszystkich wcześniejszych zastrzeżeń) przekonała mnie do filmu, jest jego autentyczność, rola wehikułu czasu, który przenosi nas w tamten okres.

Zdjęcie: Krzysztof Pieczyński w roli Willibrorda, fot. mat. prasowe

W filmie poznajemy grupę ludu pierwotnego. „Krew Boga” – jak mówi Bartosz Konopka – ma być refleksją nad istotą wiary i Kościoła rozumianego jako wspólnota wiernych. Film mówiący o historii, ale mający współczesny wymiar. Według krytyków i znawców najnowszy obraz Konopki przypomina dzieło Nicolasa Windinga Refna oraz serialowy hit „Gra o tron”. W rolach głównych występują: Krzysztof Pieczyński, Karol Bernacki, Jacek Koman, Wiktoria Gorodeckaja oraz jeden z najoryginalniejszych współczesnych performerów – Francuz, Olivier de Sagazan .

Mroczne czasy

Film przenosi nas we wczesne średniowiecze. Na pogańską wyspę dociera rycerz Willibrord (Krzysztof Pieczyński). Poznajemy go na wybrzeżu. Jego rolę można porównać z rolą misjonarza, jednak nie takiego, którego znamy współcześnie. To człowiek pewien swojej wiary, ale jednocześnie nie nastawiony do innych pokojowo. Wiarę będzie krzewić nawet kosztem śmierci. Zresztą ta opozycja: życie ludzkie i konsekwentna misja jest w tym filmie mocno zarysowana i podkreślona.

Pomysł na film zrodził się z kilku inspiracji. Po pierwsze z mojego odwiecznego sprzeciwu wobec bezdyskusyjnych dogmatów i autorytetów. Z potrzeby szukania dialogu, alternatyw, które mogą godzić różne pomysły na świat, a nie zaogniać konflikty. Po drugie – z fascynacji pokojowymi buntownikami, takimi jak Chrystus, Gandhi, Martin Luther King i inni. Po trzecie z mądrości, jaką niesie w sobie milczenie, poszukiwanie skupienia wewnętrznego, oddziaływanie na ludzi obecnością, a nie pustymi słowami, wszechobecnym zagadaniem, ideologią (reżyser Bartosz Konopka)

Misja – ochrzcić pogan

Willibrord to mężczyzna, który bólu i cierpienia się nie boi. Jednak na początku potrzebuje pomocy – udziela mu jej Bezimienny (Karol Bernacki) – pełen ideałów młody człowiek, skrywający przed światem swą prawdziwą tożsamość. Pomimo różnic w światopoglądzie i podejściu do religii mężczyźni zostają towarzyszami podróży. Kontynuują wędrówkę połączeni wspólnym celem – chcą odnaleźć i ochrzcić ukrytą w górach osadę pogan.

fot. mat. prasowe

Chociaż chrystianizacja mieszkańców to jedyny sposób, by uchronić ich przed zbliżającą się zagładą, misję bohaterów spróbują zatrzymać kapłan pogan oraz ich wódz, Geowold. W sali kinowej jesteśmy świadkami starcia wiary przybyszów i wiary autochtonów. Próba jest namacalna – to próba ognia. Duchowi przywódcy po prostu wchodzą do ognia i sprawdzają, czy tę próbę przeżyją. Mimo, że próba jest dla Willibrorda pomyślna to przebieg kolejnych wydarzeń jest prawdziwym kołowrotkiem sprzecznych emocji: miłość skonfrontuje się z nienawiścią, dialog z przemocą, szaleństwo z zasadami.

Reżyser o swoim poznaniu Boga

Konopka podkreśla, że „Krew Boga” to opowieść o tym, jak łatwo błądzić w relacji z Bogiem i jak trudno zrozumieć, co do nas mówi. „Oczywiście jeśli mamy otwarte serce i żyjemy w dobrych, szczerych kontaktach z ludźmi, to łatwiej jest rozpoznać swoje przeznaczenie i iść dobrą ścieżką. Ale kiedy zaczynamy służyć innym bożkom albo władzy, zakłamywać siebie i otoczenie, to wtedy coraz trudniej usłyszeć głos Boga albo ten nasz, wewnętrzny” – mówi. Twórca przyznaje, że siedmioletnia praca nad dziełem stała się dla niego okazją, by na nowo nawiązać relację z Bogiem. „Straciłem kontrolę nad swoim życiem, zalewała mnie złość, rozczarowanie, frustracja, zła energia, która demolowała życie i kontakty z ludźmi” – opowiadał. Przygotowując się do pracy nad filmem reżyserowi towarzyszyło duże napięcie, ale dzięki odkryciu na nowo wiary – jak sam wyznaje – zrozumiał, że może zdać się na większego i lepszego Reżysera, który chce dla niego jak najlepiej.

Zdjęcie: Karol Bernacki i Krzysztof Pieczyński, fot. mat. prasowe

Gdy w życiu człowiek dociera do najgłębszej pustki w swoim sercu, której nikt i nic nie jest w stanie wypełnić, to właśnie tam, na dnie ciemnej studni, Bóg najchętniej wyciąga po człowieka rękę (reżyser Bartosz Konopka).

***

Film Bartosza Konopki odniósł pierwsze sukcesy już na etapie produkcji: otrzymał nagrodę im. Krzysztofa Kieślowskiego dla najlepszego scenariusza rozwijanego w ramach warsztatów ScripTeast. Polskim dystrybutorem filmu jest KINO ŚWIAT, „Krew Boga” trafi na ekrany kin w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Korei Południowej, Wielkiej Brytanii, Irlandii, Włoszech, Niemczech, Austrii i Szwajcarii. Nominowaną do Złotych Lwów „Krew Boga” doceniono podczas 43. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni za zdjęcia Jacka Podgórskiego. Obraz znalazł się też w programie 41. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Moskwie; miał tam swoją międzynarodową premierę. Podczas 8. Grand Prix Komeda reżyser filmu odebrał także Nagrodę im. Wojciecha Jerzego Hasa dla Młodego Artysty.