Luksemburg: „tańcząca procesja” w Echternach

Wśród 66 duchownych, obok arcybiskupa Luksemburga, Jean-Claude Hollericha i jego poprzednika abp Fernanda Francka obecni byli kardynałowie Rainer Maria Woelki z Kolonii i Jacobus Willem Eijk z Utrechtu, arcybiskup Monako Bernard Barsi oraz trzech biskupów z Niemiec: Stephan Ackermann (Trewir), Felix Genn (Münster) i Heinrich Mussinghoff, emerytowany biskup Akwizgranu.

https://www.youtube.com/watch?v=4rjqhJVQY8E

W ubiegłym roku wokół tej tradycyjnej procesji doszło do ostrego starcia między państwem i Kościołem, gdy rząd zadecydował o skreśleniu poświątecznego wtorku jako dnia wolnego od zajęć szkolnych. Teraz rodzice, których dzieci chcą uczestniczyć w procesji, muszą prosić szkołę o ich zwolnienie z zajęć. Petycję przeciwko tej regulacji podpisały tysiące obywateli.

Nietypowa tradycja

Doroczne procesje, organizowane tradycyjnie rankiem we wtorek po Zielonych Świątkach kończą się przy grobie św. Willibrorda (658-739), w krypcie bazyliki w Esternach.

Liczące 4 tys. mieszkańców Echternach jest jednym z ciekawszych miast Luksemburga i głównym miejscem pielgrzymkowym tego księstwa. Miasto wyrosło wokół opactwa założonego w VIII w. przez św. Willibrorda (658-739), który wsławił się zdolnością uzdrawiania chorych na epilepsję. Pamiątką działalności świętego są procesje wokół jego grobu.

Niezwykłość tych procesji polega na tym, że pątnicy, po cztery osoby w jednym rzędzie, przesuwają się naprzód podskakując i trzymając za rogi białe chusty. Wykonują trzy kroki do przodu, dwa wstecz, a potem jeden w prawo i jeden w lewo. Kobiety idą w białych bluzkach i ciemnych spódnicach, a mężczyźni w białych koszulach i czarnych spodniach. Na czele kroczy miejscowa orkiestra w odświętnych uniformach, niesie się też figurkę świętego. Trwająca około godziny procesja kończy się u grobu św. Willibrorda w krypcie bazyliki.

Historyczne korzenie „tańczącej procesji” nie zostały do końca zbadane. Tradycja mówi, że pierwsze pielgrzymki przybywały do grobu św. Willibrorda już w XV w., kiedy w okolicy wybuchła epidemia pląsawicy. Według najnowszych badań była to początkowo forma pogańskiego tańca sakralnego, schrystianizowana we wczesnym średniowieczu. Od czasów oświecenia wielokrotnie zakazywano odbywania procesji, m.in. w czasach Napoleona. Od XIX wieku, kiedy Luksemburga stało się całkowicie niezależne, „podskakująca procesja” w Echternach jest ważnym elementem tożsamości narodowej, kulturalnej i religijnej księstwa.

Św. Willibrord jest czczony w Luksemburgu podobnie jak w Polsce św. Wojciech. Od 2010 roku procesja w Echternach znajduje się na liście niematerialnego dziedzictwa kultury UNESCO.

Zobacz także