6 stycznia obchodzimy Dzień Modlitwy i Pomocy Misjom

„W Kościele jesteśmy misjonarzami” – to hasło tegorocznego Dnia Modlitwy i Pomocy Misjom, który obchodzony jest 6 stycznia w Uroczystość Objawienia Pańskiego. Ofiary zbierane w tym dniu na tacę tworzą fundusz wsparcia dla misji i misjonarzy. W tym dniu przypada też święto patronalne Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci oraz uroczyste zakończenie inicjatywy Kolędników Misyjnych.  Działalność misyjna należy do istoty Kościoła. Na misjach posługuje 1743 Polaków, ok. tysiąc osób pracuje w krajach byłego Związku Radzieckiego. Polscy misjonarze są relatywnie młodzi i cenieni na świecie. Pracują w trudnych warunkach i bardzo potrzebują naszej modlitwy i pomocy.

Kościół w Polsce z powodu trudnej historii naszego kraju nie jest taką potęgą misyjną jak Kościoły w niektórych krajach Europy Zachodniej, które od XIX w. nieprzerwanie wysyłają na misje tysiące osób. Na misjach posługuje 1743 Polaków. Są oni obecni w 99 krajach na wszystkich zamieszkanych kontynentach. Poza tym w krajach byłego Związku Radzieckiego pracuje duszpastersko około tysiąca osób. Polscy misjonarze są bardzo cenieni na świecie.

Działalność misyjna należy do istoty Kościoła, który nie byłby sobą, gdyby nie troszczył się o głoszenie Ewangelii wszystkim narodom – zwraca uwagę papież Franciszek. Idąc za nauczaniem Jana Pawła II w encyklice „Redemptoris Missio”, Kościół w Polsce stara się angażować w działalność, animację i formację misyjną wszystkich swoich członków – zarówno duchownych, jak i świeckich. Katolicy, którzy nie wyjeżdżają na placówki misyjne, mogą współpracować z misjonarzami poprzez modlitwę oraz ofiary duchowe i materialne. Stają w ten sposób u boku misjonarek i misjonarzy i mają udział w ich trudach ewangelizacyjnych.

Najwięcej polskich misjonarek i misjonarzy (688 osób) pracuje w Ameryce Południowej (głównie w Brazylii, Boliwii i Argentynie). Drugim najpopularniejszym celem wyjazdów jest Afryka, w której działa obecnie 673 misjonarzy (od lat najwięcej w Kamerunie, Zambii i Tanzanii). Kolejnych 301 osób wyjechało do krajów azjatyckich (najwięcej do Kazachstanu), a 65 osób do Papui-Nowej Gwinei.

Głównym zadaniem misjonarzy jest praca duszpasterska. Są oni posłani, aby głosić Ewangelię i tworzyć wspólnoty wiary. Jednak z działalnością ewangelizacyjną zwykle łączą oni pomoc charytatywną, edukacyjną i medyczną. Wymaga tego sytuacja w krajach misyjnych – ubóstwo materialne i duchowe, niesprawiedliwość społeczna, brak poszanowania praw człowieka, korupcja i inne palące problemy społeczno-ekonomiczne.

Polscy misjonarze:

– 787 kapłanów i braci zakonnych

– 629 sióstr zakonnych

– 287 księży diecezjalnych

– 40 osób świeckich

Misjonarze stanowią niewielką część polskich duchownych. Zaledwie 3,5 proc. księży oraz 3,8 proc. sióstr zakonnych pracuje na placówkach misyjnych. Niestety, ich liczba z roku na rok maleje. Wspólnoty zakonne starają się przede wszystkim o utrzymanie działających placówek misyjnych, rzadko otwierają nowe. Maleje również grupa misjonarzy świeckich. W ostatnim dziesięcioleciu liczba misjonarek i misjonarzy z Polski zmniejszyła się o 200 osób (powody to śmierć, choroby, konieczność powrotu z misji ze względu na wiek), a od ubiegłego roku – o 47 osób. W Centrum Formacji Misyjnej, które przygotowuje kandydatów na misje, w 2022 r. szkoliło się 9 osób, a w przeszłości bywało ich nawet 20–30.

Na misjach posługują głównie ludzie młodzi i w sile wieku (średnia wieku polskich misjonarzy i misjonarek to 35 lat). Nie brakuje także nestorów, którzy przepracowali 50 i więcej lat, np. nadal aktywnie działa duża grupa osób, które wyjechały z kraju w latach 70. i 80. XX w. W sumie jednak polscy misjonarze są relatywnie młodzi. Poza tym łatwo adaptują się do lokalnych warunków, stanowią wzór pracowitości, odpowiedzialności i inwencji twórczej (jak np. kapucyni w Afryce, którzy otworzyli szkołę muzyczną) i nie boją się sięgać po nowoczesne środki ewangelizacyjne.

Najwięcej misjonarzy (obecnie 787 osób) wysyłają zgromadzenia męskie, wśród których prym wiodą werbiści, franciszkanie, salezjanie i pallotyni. Na drugim miejscu są zgromadzenia żeńskie. Wśród 629 polskich sióstr zakonnych najliczniej reprezentowane są: franciszkanki misjonarki Maryi, służebnice Ducha Świętego i elżbietanki. Na misjach pracuje też 287 księży diecezjalnych fideidonistów (łac. fidei donum – „dar wiary”) i 40 świeckich.

Kto wysyła najwięcej misjonarzy?

1. zakonnicy
   156 – werbiści
   69 – franciszkanie konwentualni
   60 – salezjanie
   54 – pallotyni
   53 – franciszkanie
2. siostry zakonne
   50 – franciszkanki misjonarki Maryi
   42 – służebnice Ducha Świętego
   40 – elżbietanki
   33 – siostry misjonarki Miłości
   25 – siostry Miłosierdzia
   22 – józefitki
   21 – służebniczki starowiejskie
   19 – salezjanki
3. księża diecezjalni
   52 – diecezja tarnowska
   17 – archidiecezja przemyska
   13 – diecezja opolska
   12 – archidiecezja lubelska
   11 – archidiecezja krakowska
   10 – diecezja siedlecka
   9 – diecezja sandomierska
   po 8 – archidiecezje: częstochowska i warszawska
   po 7 – archidiecezje: białostocka i gnieźnieńska, oraz diecezje: pelplińska i rzeszowska
4. misjonarze świeccy
   6 – archidiecezja krakowska
   po 4 – diecezje bielsko-żywiecka, opolska i warszawsko-praska
   po 3 – archidiecezje gdańska i warszawska, diecezja tarnowska

Biskupami jest 26 polskich misjonarzy, w tym: 12 w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach, 6 w Afryce i na Madagaskarze, 4 w Oceanii oraz po 2 w Azji i Ameryce Północnej.

Natomiast w krajach byłego Związku Radzieckiego posługuje około tysiąca księży, zakonników i sióstr zakonnych – najwięcej na Ukrainie.

Polscy duszpasterze na Wschodzie (532 księży, 37 braci i 213 sióstr zakonnych):
– Ukraina (przed wybuchem wojny):
170 kapłanów zakonnych, 21 braci, 102 kapłanów diecezjalnych, 89 sióstr
– Rosja:
64 kapłanów zakonnych, 7 braci, 27 kapłanów diecezjalnych, 50 sióstr
– Białoruś:
67 kapłanów zakonnych, 3 braci
– Litwa:
17 kapłanów zakonnych, 1 brat
– Kazachstan:
15 kapłanów zakonnych, 30 kapłanów diecezjalnych, 12 sióstr
– Łotwa:
12 kapłanów zakonnych, 3 kapłanów diecezjalnych, 6 sióstr
– Uzbekistan:
6 kapłanów zakonnych, 3 braci, 2 siostry
– Gruzja:
5 kapłanów zakonnych, 3 kapłanów diecezjalnych, 2 siostry
– Mołdawia:
4 kapłanów zakonnych, 1 brat, 3 kapłani diecezjalni, 3 siostry
– Kirgistan:
2 kapłanów zakonnych, 1 brat
– Turkmenistan:
2 kapłanów zakonnych

>>> Gala „Benemerenti in Opere Evangelizationis”

Wolontariat – przyszłość misji?

Od kilkunastu lat w Polsce dynamicznie rozwija się wolontariat misyjny. Zazwyczaj opiera się on na strukturach i programach zakonnych lub diecezjalnych, ale niekiedy czerpie też z doświadczeń misyjnych stowarzyszeń, ruchów kościelnych i fundacji. Angażuje różne grupy – dzieci, młodzież i dorosłych.

Wolontariusze poświęcają swój czas i talenty na animację misyjną, czyli upowszechnianie świadomości misyjnej, oraz modlitewne i finansowe wspieranie ewangelizacji. Niektórzy dorośli wyjeżdżają także na placówki misyjne (przed wyjazdem przechodzą przeszkolenie i zazwyczaj sami pozyskują środki na wyjazd, np. na zakup biletów). Wśród osób, które mają za sobą takie doświadczenie, rodzą się często powołania misyjne do kapłaństwa i życia konsekrowanego. Paradoksalnie tragiczna śmierć Heleny Kmieć w Boliwii w 2017 r. nie zmniejszyła zainteresowania wolontariatem misyjnym. Przeciwnie – wiele osób dowiedziało się wówczas, że istnieje możliwość takiego zaangażowania w ewangelizację, a Helena stała się nieformalną patronką wolontariuszy wyjeżdżających na misje. Można przewidywać, że wolontariat to przyszłość misji.

Wolontariat misyjny – przykłady:

– Wolontariat Misyjny Salvator, który skupia młodych ludzi przy zgromadzeniu
salwatorianów
– Salezjański Wolontariat Misyjny – Młodzi Światu
– Wolontariat Misyjny Niniwa, organizowany przez ojców oblatów
– Wolontariat Domów Serca
– Wolontariat Akademickiego Koła Misjologicznego w Poznaniu
– Wolontariat Misyjny Sióstr Misjonarek Afryki
– Wolontariat organizowany przez Wydział Duszpasterstwa Misyjnego Archidiecezji
Krakowskiej
– Werbistowski Wolontariat Misyjny Apollo

Komisja Episkopatu Polski ds. Misji

Komisję Misyjną powołano do życia w 1967 roku, realizując wskazania Soboru Watykańskiego II zawarte w „Dekrecie o misyjnej działalności Kościoła” (Ad Gentes). Początkiem systematycznej pracy na rzecz koordynacji dzieła misyjnego było powstanie w 1969 roku Biura Misyjnego, które zajęło się opracowaniem i rozpowszechnianiem materiałów misyjnych oraz nawiązywaniem kontaktów z polskimi misjonarzami.

Kolejnym ważnym etapem pracy Komisji było uporządkowanie i uregulowanie w specjalnej instrukcji zasad wyjazdów i pracy kapłanów diecezjalnych (fideidonistów) na misjach. W 1974 r. biskupi ordynariusze zostali zobowiązani do przekazywania 1% swoich kapłanów kościołom misyjnym. Toteż obok misjonarzy wysyłanych przez zgromadzenia zakonne, fideidoniści zaczęli stanowić coraz liczniejszą grupę wyjeżdżających.

Na przestrzeni wielu lat działalności zmianom ulegała również struktura samej Komisji. W kwietniu 1980 roku powołano jej 4 nowe sekcje: 1) opieki nad misjonarzami; 2) publikacji misyjnych; 3) koordynacji misyjnej instytutów zakonnych i 4) koordynacji misyjnej katolików świeckich. Kolejna zmiana nastąpiła w 1984 r., gdy powołano do życia Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie, którego zadaniem stało się przygotowywanie kandydatów na misjonarzy do pracy w krajach misyjnych. W 1987 r. został utworzony Instytut Misyjny Laikatu.

Komisja Misyjna zajmuje się koordynacją dzieł misyjnych w Polsce we współpracy z Delegatami Biskupa ds. Misji. Pobudza i popiera inicjatywy misyjnych zgromadzeń zakonnych oraz instytucji kościelnych w Polsce. Komisja troszczy się o powołania misyjne i koordynuje przygotowania misjonarzy do ich przyszłej pracy.

Do ważnych zadań Komisji należy współpraca z diecezjami i zgromadzeniami w wyjazdach księży diecezjalnych, osób konsekrowanych i świeckich na terytoria misyjne oraz utrzymywanie kontaktu z misjonarzami. Komisja udziela misjonarzom wsparcia duchowego i materialnego; tworzy zaplecze finansowe składającego się przede wszystkim z ofiar zebranych we wszystkich kościołach w Polsce w Uroczystość Objawienia Pańskiego (6 stycznia), II Niedzielę Wielkiego Postu (Dzieło Pomocy Ad Gentes) oraz przez inne agendy misyjne np. MIVA Polska i indywidualnych ofiarodawców.

W roku 2000 decyzją Episkopatu Polski utworzono Krajowy Fundusz Misyjny, a w lipcu tego samego roku przy Komisji zaczęła działać MIVA Polska, organizacja pomagająca misjonarzom w zakupie środków transportu. W 2006 r., na wniosek bp Wiktora Skworca powołano kolejną agendę Komisji – Dzieło Pomocy „Ad Gentes”, której podstawowym zadaniem jest wspieranie projektów realizowanych przez misjonarzy w krajach misyjnych.

Aby usprawnić planowanie, kierowanie i nadzorowanie pracy i animacji misyjnej, bp Jerzy Mazur 20 czerwca 2013 r. reaktywował działalność powołanej w 2005 r. Krajowej Rady Misyjnej. W skład Rady zostało powołanych 38 członków reprezentujących Komisję Episkopatu Polski ds. Misji i jej agendy, zarząd krajowy Papieskich Dzieł Misyjnych, delegatów biskupów ds. Misji i Diecezjalnych Dyrektorów PDM, zgromadzenia zakonne męskie i żeńskie, środowiska skupiające świecki wolontariat misyjny, organizacje katolickie, stowarzyszenia i wspólnoty wspierające polskich misjonarzy. Krajowa Rada Misyjna spotyka się na zgromadzeniach plenarnych, służących budowaniu jedności i współpracy wszystkich środowisk odpowiedzialnych za misje.

Benemerenti in Opere Evangelizationis

W 50. rocznicę powstania Komisji Misyjnej (2017 r.) został ustanowiony Medal „Benemerenti in Opere Evangelizationis”, którym Komisja pragnie uhonorować najbardziej zasłużone dla misji osoby i instytucje w Polsce.

Kapituła Medalu „Benemerenti in Opere Evangelizationis” przyznaje odznaczenia w czterech kategoriach: „za zasługi w dziele misyjnym”, „pomoc modlitewna i duchowa”, „pomoc materialna i finansowa misjom” oraz „informacja medialna” oraz trzy odznaczenia specjalne. Kategorie zasług zostały uwidocznione na awersie Medalu. Na jego rewersie znalazły się słowa zachęty: „Podziel się Chrystusem”. Wśród nagrodzonych liczną rzeszę stanowią misjonarki i misjonarze, którzy całe swe życie oddali misjom, a także ci, którzy z nimi współpracują: dobrodzieje misji, członkowie wspólnot parafialnych i szkolnych zajmujący się animacją i formacją misyjną Kościoła w Polsce, członkowie organizacji, stowarzyszeń i ruchów misyjnych oraz pracownicy mediów katolickich i publicznych.

W latach 2017-2022 Medal otrzymały 94 osoby i instytucje. Wśród nich: 4 arcybiskupów, 10 księży diecezjalnych, 8 ojców zakonnych, 1 brat zakonny, 12 sióstr zakonnych, 6 zgromadzeń zakonnych, 25 świeckich.

>>> Benemerenti in Opere Evangelizationis

Centrum Formacji Misyjnej

Centrum Formacji Misyjnej, jedna z agend Komisji Episkopatu Polski ds. Misji, jest miejscem kształcenia przyszłych misjonarzy i jednocześnie ich domem, kiedy przyjeżdżają z misji na urlop do Polski. Tutaj mogą się zatrzymać, by pozałatwiać różne sprawy, leczyć się i odpocząć.

CFM w Warszawie, jest jedyną tego typu placówką w Europie, przygotowującą misjonarzy do wyjazdu na misje. Formacja trwa 9 miesięcy. Obejmuje naukę języków obcych, w których będą posługiwali misjonarze. Studenci CFM uczęszczają na wykłady z misjologii, w tym m.in. z dialogu z kulturami, z dialogu z ubogimi, z dialogu międzyreligijnego i z medycyny tropikalnej. Mają też okazję spotykania się z misjonarzami i misjonarkami, którzy już pracują na misjach. Czas pobytu w CFM jest okresem rozeznania powołania misyjnego i umacniania się w nim. To czas intensywnej formacji duchowej, modlitwy i pracy nad sobą.

W tym roku formacyjnym w CFM zamieszkało 9 osób: 4 księży diecezjalnych, 4 siostry zakonne i jedna osoba świecka. Tegoroczni kandydaci wyruszą m.in. do Burundi, Boliwii, Ekwadoru oraz na Jamajkę.

Przez 38 lat funkcjonowania CFM kurs ukończyło 1085 osób, w tym misjonarze świeccy, osoby życia konsekrowanego (siostry i bracia) oraz kapłani zakonni i diecezjalni. Z roku na rok liczba misjonarzy przygotowujących się do wyjazdu na placówki misyjne spada. Do historii przeszły już roczniki, w których do wyjazdu przygotowywało się 20-30 i więcej osób. Od kilku lat, liczba nowych posłanych oscyluje wokół 10 osób. Podobnie zmniejsza się liczba misjonarek i misjonarzy już pracujących na misjach. Wielu z nich wraca do kraju na zasłużony odpoczynek po wieloletniej służbie. Są tacy, których poważna choroba zmusza do zaprzestania posługi na misjach oraz tacy, którzy kończą swoje ziemskie pielgrzymowanie. W takim świetle wezwanie do modlitwy o powołania misyjne jest każdego dnia aktualne. Znakiem czasu jest to, że mamy do dyspozycji coraz więcej narzędzi ewangelizowania, brakuje natomiast głosicieli Ewangelii.

Dzieło Pomocy „Ad Gentes”

Dzieło Pomocy „Ad Gentes” od 2005 roku wspiera misjonarki i misjonarzy w dziełach ewangelizacyjnych, medycznych, charytatywnych i edukacyjnych. Dzięki pozyskiwanym środkom przez Dzieło Pomocy misjonarze budują kościoły i kaplice, wyposażają sale katechetyczne i świetlice dla dzieci i młodzieży, kształcą katechistów, prowadzą ośrodki zdrowia i szpitale. Opiekują się starcami i niepełnosprawnymi w hospicjach i schroniskach. Dzieło wspiera również edukację dzieci i młodzieży w przedszkolach, szkołach podstawowych i sierocińcach. Wraz z misjonarzami walczy z głodem i niedożywieniem wśród mieszkańców Afryki, Azji i Oceanii. Pomaga matkom samotnie wychowującym dzieci w zdobywaniu zawodu i wspiera rodziny wielodzietne.

W pięciu ostatnich latach Dzieło zrealizowało prawie 700 projektów pomocowych na misjach. Staraniem Dzieła, przy współpracy z „Polską pomocą rozwojową” oraz ojcami franciszkanami, wybudowano szkołę podstawową, zawodową i przedszkole w Campusie Edukacyjnym im. M. Kolbego w Dar es Salaam (Tanzania). Wybudowano również w 2019 r. wraz z siostrami karmelitankami szkołę podstawową w Gitega Songa w Burundi. Z okazji 100. rocznicy urodzin św. Jana Pawła II Dzieło Pomocy wybudowało kaplicę ku czci Świętego w Lome (Togo, werbiści) oraz kościół parafialny w Minkama (Kamerun, marianie).

Priorytetowe projekty Dzieła to budowa domów dla Pigmejów w Burundi przy współpracy z ojcami karmelitami oraz budowa studni w Zambii przy współpracy z miejscową Caritas.

W roku 2022 Dzieło Pomocy „Ad Gentes” zaangażowało się w rozbudowę szkoły podstawowej, prowadzonej przez siostry karmelitanki w Gitega Songa (Burundi). Pozyskano ponad 1 mln 800 zł. na budowę w ramach projektu „Poprawa dostępu do edukacji dzieci w wieku szkolnym poprzez rozbudowę szkoły podstawowej w Gitega-Songa, w Burundi”. W efekcie dzieci otrzymały pomieszczenia, które ułatwią im naukę. Szczególną troską siostry otaczają dzieci ubogie i zaniedbane z okolicznych wiosek.

Dzieło Pomocy „Ad Gentes” wspierało w 2022 roku budowę dużej sali katechetycznej w parafii św. Pawła w Bandundu (Republika Demokratyczna Konga). Wspólnota parafialna jest zbyt uboga, aby samodzielnie sfinansować projekt budowy dachu. Dzieło przeznaczyło na ten cel 17 000,00 euro.

>>> Ilu misjonarzy posługuje na misjach „ad gentes”? [STATYSTYKI]

W roku 2022 udało się wspomóc Zgromadzenie Sióstr Służek w wybudowaniu kaplicy i sali wykładowej. Dom w którym obecnie mieszkały siostry pochodził z 1980 r. i nie spełniał już wymogów do prowadzenia działalności formacyjnej jak i codziennej. Nie było w nim miejsca na kaplicę, salę wykładową ani sanitariaty. Koszt projektu wyniósł 10 300,00 euro.

W ramach przygotowań i organizacji wizyty papieża Franciszka w Kazachstanie, która odbyła się w ubiegłym roku Katolicki Serwis Informacyjny Kazachstanu stworzył plan zorganizowania centrum prasowego w oparciu o swoje biuro w budynku kurii w Astanie. Pomogło to zagranicznym i lokalnym przedstawicielom mediów w przygotowywaniu materiałów informacyjnych i wysyłaniu ich do swoich redakcji. Projekt miał na celu zakup sprzętu komputerowego i biurowego. Dzieło przekazało na ten cel 3 750,00 euro.

W Polsce „Ad Gentes” prowadzi animację. Wydaje książki, broszury i ulotki. Jest organizatorem Ogólnopolskiego Konkursu „Mój szkolny kolega z misji”, w którym biorą udział uczniowie szkół podstawowych. Cieszy się on wielką popularnością w szkołach w Polsce i angażuje liczne koła misyjne. W ramach kategorii charytatywnej, uczniowie podejmują ciekawe inicjatywy, mające na celu zgromadzenie środków finansowych na wyznaczony cel misyjny. W ciągu roku, w parafiach i szkołach, organizują festyny, dyskoteki, spotkania z misjonarzami. Przygotowują kalendarze, obrazki, pocztówki i inne gadżety misyjne, i pozyskują środki, by pomóc swoim rówieśnikom w krajach misyjnych.

W ostatnich latach uczniowie z Polski dofinansowali kilka remontów oraz budowy szkół i przedszkoli. W 2014 r. roku, podobnie jak rok wcześniej, dzieci zebrały 32 000 zł na budowę przedszkola w Kolwezi (Demokratyczna Republika Kongo), prowadzonego przez siostry salwatorianki. W 2015 r. w ramach Konkursu ofiary zebrane przez uczniów w wysokości 37 000 zł zostały przekazane na wyposażenie żłobka dla najuboższych dzieci z miasta, prowadzonego przez siostry Benedyktynki Misjonarki w Santo Domingo w Ekwadorze. Pomogły one w umeblowaniu nowych sal żłobka oraz w zakupie zabawek. Pod opieką tej placówki jest 40 dzieci w wieku od 11 miesięcy do 3 lat, z rodzin najuboższych, patologicznych. Rok później, uczniowie szkół podstawowych przekazali 44 506 zł. siostrom ze Zgromadzenia Służebniczek NMP w Katondwe (Zambia) na remont i wyposażenie przedszkola przy szpitalu. Pieniądze zostały wykorzystane na remont sanitariatów, pomalowanie ścian, ogrodzenie i przygotowanie placu zabaw, zakup stolików i krzeseł oraz zabawek i pomocy dydaktycznych.

W 2018 r. pozyskane środki w wysokości 52 660 zł zostały przeznaczone na wyposażenie przedszkola prowadzonego przez siostry Franciszkanki Misjonarki Maryi w Rizayqat (Egipt). Uczniowie z Polski pomogli w umeblowaniu sal oraz w zakupie zabawek i pomocy dydaktycznych. Ze względu na pandemię w latach 2020-2021 zawieszono kategorię charytatywna Konkursu. W 2022 r. wręczono czek na 25 000 zł. ojcom Oblatom Maryi Niepokalanej. Uczniowie zbierali środki na budowę szkoły podstawowej w Figuil (Kamerunie).

MIVA Polska

MIVA Polska od ponad 20 lat działa w strukturach Komisji Episkopatu Polski ds. Misji i wspiera polskich misjonarzy w zakupie środków transportu. Najważniejsze akcje to: „Akcja św. Krzysztof – 1 grosz za 1 kilometr szczęśliwej jazdy na pojazdy misyjne i obchody Ogólnopolskiego Tygodnia św. Krzysztofa; „Z Ewangelią na motorze” – akcja z motocyklistami i wśród motocyklistów; „uCZYNek WIARY” – rowery dla katechistów w Afryce; „Promienie Miłosierdzia” – wózki dla niepełnosprawnych na misjach; „Ratujemy Życie – Misyjny Ambulans; „Bliżej do szkoły” – rower dla ucznia w Afryce.

MIVA Polska świadczy bezpośrednią pomoc misjonarzom i misjonarkom, dla których pojazdy, najczęściej samochody są podstawowym narzędziem ich misyjnej działalności. Pomoc pośrednia dotyczy rowerów (i motorów) dla katechistów oraz wózków dla niepełnosprawnych.

W 2022 roku MIVA zrealizowała 89 projektów na zakup 865 różnych pojazdów w 28 krajach świata: 37 samochody; 1 ambulans, 1 barka rzeczna – łódź z silnikiem –„Pływająca Przychodnia”; 4 busy; 44 motocykle (25 – dla misjonarzy i 19 – dla katechistów); 2 łodzie motorowe; 1 motofurgon; 1 quad; 447 wózków inwalidzkich; 328 rowerów dla katechistów misyjnych (akcja uCZYNek Wiary). Łączna suma przekazanej pomocy w 2022 roku wyniosła 791 794 Euro.

>>> MIVA Polska w 2021 roku na środki transportu dla misjonarzy wydała ponad 4,5 mln zł

W 2022 r. MIVA Polska podjęła inicjatywę #WózekDlaAfryki, która ma na celu pomoc osobom niepełnosprawnym na misjach. Pomoc dotyczy zarówno osób indywidualnych pozostających w swoich domach jak i przebywających w ośrodkach opiekuńczych, hospicjach czy szpitalach prowadzonych przez Kościół. Tegoroczna akcja rozpoczęła się w Światowy Dzień Chorego, 11 lutego 2022, we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. Towarzyszyły jej słowa z Ewangelii: „Bądźcie Miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny”. O pomoc na wózki inwalidzkie dla niepełnosprawnych zgłosiło się do MIVA Polska 21 polskich misjonarzy i misjonarek z 14 krajów świata, zarówno z Afryki jak i Ameryki Południowej. Łączne potrzeby dotyczyły prawie 450 wózków. Na ten cel MIVA Polska przeznaczyła łącznie 69 210 Euro.

MIVA Polska zorganizowała XXI Pielgrzymkę Kierowców na Jasną Górę (14 maja 2022 r.) pod hasłem „Z Maryją na drogach pokoju”. W kaplicy Cudownego Obrazu została odprawiona Msza św. w intencji Kierowców i Dobroczyńców MIVA Polska z zawierzeniem kierowców i podróżujących oraz misjonarzy Matce Najświętszej, Królowej Polski. Oprócz kierowców wzięli w niej udział przedstawiciele służb i instytucji związanych z bezpieczeństwem ruchu drogowego i szkół kierowców. Byli też obecni przedstawiciele świata misyjnego. W czasie czuwania przed Mszą św. misjonarze odmówili modlitwę dziękczynną za otrzymywaną pomoc za pośrednictwem MIVA Polska.

Ważnym wydarzeniem, animowanym przez MIVA Polska był XXIII Ogólnopolski Tydzień św. Krzysztofa, obchodzony w lipcu. Kolejnej edycji przyświecało hasło: „Niesiemy narodom pokój Chrystusa”. Przewodniczący Komisji Episkopatu. Polski ds. Misji, bp. Jan Piotrowski powiedział m. in.: „Nowe dzieła, które pojawiły się w przestrzeni pracy misyjnej, jak MIVA Polska, sprawiły, że misjonarze otrzymali rzeczywistą pomoc, jaką są środki transportu rozumiane bardzo szeroko: samochody, motocykle, łodzie, wózki inwalidzkie. Wszystko to przedstawia ogromną paletę, która służy autentycznie pomocy misjom. Jest to wielkim cudem Bożej miłości i ludzkiej solidarności”.

Cenną inicjatywą MIVA Polska był w 2022 r. V Motocyklowy Rajd Piaśnicy. Ponad 1000 miłośników jednośladów uczciło pamięć pomordowanych przez Niemców podczas II Wojny światowej w Lesie Piaśnickim na Pomorzu w archidiecezji gdańskiej. Miejsce to jest czasem nazywane „Katyniem Pomorza”. Rajd odbył się w niedzielę 18 września 2022. Fani dwóch kółek wyjechali z Wejherowa do nekropolii w Lesie Piaśnickim, gdzie w polowej kaplicy obyła się Msza św. Motocykliści tradycyjnie przy tej okazji wspierali swoimi ofiarami zakup motocykli dla misjonarzy.

Od 2006 r. MIVA Polska włącza się w coroczne obchody Światowego Dnia Pamięci Ofiar Wypadków Drogowych. Tegoroczne obchody z udziałem MIVA miały miejsce w parafii Matki Bożej Pięknej Miłości na warszawskim Tarchominie w diecezji warszawsko-praskiej. MIVA Polska przygotowała w tym dniu stoisko z pamiątkami misyjnymi oraz wystawę „Bezpieczni na drodze”. Wychodzący z kościoła otrzymywali elementy odblaskowe dla pieszych i rowerzystów oraz kartki z modlitwą za ofiary wypadków drogowych. Wierni wspierali też zakup ambulansu do Ośrodka Zdrowia Sióstr Karmelitanek od Dzieciątka Jezus w Dimako w Kamerunie.

Media misyjne

Kościół w Polsce stara się angażować media katolickie i publiczne do informowania o misjonarzach i ich dziełach. Artykuły na ten temat ukazują się bardzo często w prasie katolickiej. Prezentują ciekawostki z misji, sytuację polityczną i gospodarczą krajów misyjnych, wierzenia pierwotne. Znajdziemy tam sylwetki misjonarzy i ich relacje.
Istnieją też portale internetowe i pisma promujące misje prowadzone przez diecezje i zgromadzenia zakonne oraz fundacje i stowarzyszenia katolickie.

Czasopisma misyjne to m.in.: „Echo z Afryki”, „Misyjne Drogi”, „Horyzonty Misyjne”, „Misje Dzisiaj”, „Misjonarz”, „Posyłam Was”, „Świat Misyjny”, „Głos Afryki”, „Głoście Ewangelię”, „Kapucyni i Misje”, „My a Trzeci Świat”, „Nasze Misje Franciszkańskie”, „Wiadomości Misyjne”, „Wrota Afryki”, „Annales Missiologici Posnanienses”, „Biuletyn Misjologiczno-Religioznawczy”, „Lumen Gentium”, „Nurt SVD”, „Studia Misjologiczne”.

Portale misyjne to m.in.: www.misyjne.pl, adgentes.misje.pl, www.misje.pl, www.missio.org.pl, www.misje-ofm.pl, www.sma.pl, misjesalezjanie.pl.

Na misje do Polski?

Coraz więcej młodych Kościołów misyjnych, głównie z Afryki i Azji, otwiera się na potrzeby Kościołów w Europie przeżywających kryzys powołań. Wysyłają one niekiedy kapłanów i siostry zakonne do Europy na studia i do pracy duszpasterskiej. Przestają postrzegać siebie wyłącznie jako biorców i dzielą się swoim bogactwem duchowym. To znak uniwersalności Kościoła.

W Polsce jak na razie mamy niewielu misjonarzy z Afryki, Ameryki Łacińskiej czy Azji. Barierami są dość trudny język, którym nie mówi się nigdzie indziej na świecie, chłodny klimat, a nawet specyficzny sposób żywienia. Jednak także w naszych parafiach i wspólnotach zakonnych coraz częściej możemy spotkać duchownych z innych kontynentów.

Podsumowanie

Działalność misyjna należy do istoty Kościoła. Na misjach posługuje 1743 Polaków: 787 kapłanów i braci zakonnych, 629 sióstr zakonnych, 287 księży diecezjalnych i 40 osób świeckich. Poza tym około tysiąca osób pracuje w krajach byłego Związku Radzieckiego.

Polscy misjonarze są relatywnie młodzi i cenieni na świecie. Misjonarze stanowią niewielką część polskich duchownych. Obecnie największy problem to zmniejszanie się liczby chętnych do wyjazdu na misje – w ostatnich 10 latach liczba misjonarzy spadła o 200 osób. Dynamicznie rozwija się wolontariat misyjny.

Misjonarze pracują w trudnych warunkach i bardzo potrzebują naszej modlitwy i pomocy. Wspieraniem misjonarzy oraz animacją i formacją misyjną zajmują się: Papieskie Dzieła Misyjne w Polsce, Komisja Episkopatu Polski ds. Misji wraz z agendami: Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie, MIVA Polska i Dziełem Pomocy „Ad Gentes”. Wsparciem Kościoła na Wschodzie zajmuje się Zespół Pomocy Kościołowi na Wschodzie.

Zobacz także