Kościół w Rwandzie świętuje złoty jubileusz obecności pallotyńskich misjonarzy

Misja spełniona! Tak ocenia działalność polskich pallotynów w Rwandzie lokalny episkopat. Przez 50 lat misjonarze znad Wisły stworzyli tam mocne fundamenty duchowe oraz spektakularną infrastrukturę religijną i socjalną.

Praca pallotyńskich misjonarzy w Rwandzie może być wzorem działalności misyjnej, której celem – zgodnie z soborowym dekretem Ad Gentes – jest rozwijać „rodzime kościoły”, „wyposażone we własne siły” – mówił kardynał Antoine Kambanda, arcybiskup Kigali, który przewodniczył jubileuszowej liturgii w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Kabuga.

Pierwsi pallotyni z Polski wyjechali do Rwandy w 1973 roku. Objęli działalnością duszpasterską parafie w Kansi, Mugombwa, Masaka, Ruhango, Gikongoro i Gikondo. Bardzo szybko zaczęli zdobywać nowe powołania – w 1985 r. święcenia kapłańskie przyjął pierwszy rwandyjski pallotyn, ks. Franciszek Harelimana. Utworzyli wydawnictwo Pallotti Press, gdzie do tej pory drukowana jest prasa katolicka dla dzieci i dorosłych. Zakładali szkoły, warsztaty zawodowe i ośrodki zdrowa. Ks. Henryk Hoser, późniejszy arcybiskup warszawsko-praski, założył Akcję Rodzinną, mającą na celu upowszechnianie naturalnych metod planowania rodziny.

W czasie wojny domowej w 1994 r. misjonarze towarzyszyli jej mieszkańcom w najtrudniejszych momentach. Po tragicznych wydarzeniach odbudowywali zrujnowane miejsca pracy apostolskiej i parafie. By otoczyć opieką sieroty, utworzyli program Adopcji Serca, który polega na regularnym wspieraniu edukacji dzieci przez darczyńców z Europy.

>>> Nigeria: co najmniej 100 osób utonęło po wywróceniu się łodzi na rzece Niger

Prowincja Świętej Rodziny

Obecnie pallotyni w Regionie Wielkich Jezior stanowią osobną jednostkę organizacyjną – Prowincję Świętej Rodziny, która obejmuje Rwandę i D.R Kongo, w sumie – siedem parafii i trzy największe sanktuaria: Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Kabuga, Sanktuarium Jezusa Miłosiernego w Ruhango i Sanktuarium Matki Bożej w Kibeho, gdzie miały miejsce jedyne w Afryce objawienia maryjne uznane przez Kościół. Prowadzą nowicjat w Butare, gdzie wraz z miejscowymi seminarzystami studiują klerycy z Tanzanii, Nigerii, Kamerunu, Kenii, Burkina Faso, Wybrzeża Kości Słoniowej i D.R. Konga. Szerzą orędzie o Bożym Miłosierdziu nie tylko w formie nabożeństw, ale też poprzez propagowanie nauki społecznej Kościoła w formie konferencji i sympozjów, tworząc katolickie elity intelektualne. W parafiach działają grupy Bożego Miłosierdzia, skupiające świeckich wiernych, zaangażowanych we współpracę z księżmi.

Jubileuszowym celebracjom towarzyszył dwudniowy kongres nt. „Prowincja Świętej Rodziny. 50 lat wierności charyzmatowi św. Wincentego Pallottiego – z wdzięcznością za nowy misyjny impuls”. Wśród prelegentów znalazł się przełożony generalny pallotynów, ks. Zenon Hanas, wiceprowincjał Prowincji Chrystusa Króla z Polski, ks. Grzegorz Kurp, ks. Stanisław Filipek, dawny superior rwandyjskich pallotynów oraz ks. Aleksander Pietrzyk, jeden z pierwszych pallotynów, pracujących w Rwandzie. Podczas uroczystej Mszy Św. święcenia kapłańskie przyjął diakon Patrick Nsanzamahoro. Uroczyste obchody jubileuszowe zakończyło trzydniowe interkontynentalne zebranie wyższych przełożonych pallotyńskich jednostek z całego świata. Było to możliwie dzięki odwadze i wizjonerstwu pierwszych polskich misjonarzy Rwandy, którzy pozostawili swoim współbraciom liczne miejscowe powołania, obfitą spuściznę duchową, wzorcowo wyposażone domy rekolekcyjne i metodologię skutecznej pracy duszpasterskiej. Jak podkreślał ks. Grzegorz Kurp, rwandyjska prowincja jest „mądrą córką” polskiej prowincji, która – mimo tego, że większość misjonarzy już wyjechała – potrafi docenić wielkie dobro, jakie otrzymała, kontynuuje i rozwija dzieła zapoczątkowane przez polskich pallotynów.

Zobacz także