Łączy nas wiara

Chrześcijaństwo i islam to dwie wielkie religie. Każdą z nich wyznaje ponad miliard osób. Mają wiele cech wspólnych. Trzeba spróbować zbliżyć do siebie te dwie religie, aby później wspólnie czerpać pożytek z ich dziedzictwa duchowego.

Jednym z takich sposobów jest w przypadku muzułmanina wyjaśnienie swemu chrześcijańskiemu bratu, że islam nie jest religią odmienną, jak powierzchownie można by było sądzić, ale zawiera wiele biblijnych treści. Muzułmanie starają się praktykować rzeczy, których nauczali prorocy Boga (tacy sami prorocy są wymieniani również w Biblii). Muzułmanie wierzą, że poprzednikiem proroka Muhammada był Jezus.

Podstawą obu religii jest wiara w jednego Boga, w istnienie wysłanników Bożych oraz proroków. Zarówno Jezus, jak i Muhammad otrzymali Boskie objawienia. Poza chrześcijaństwem nie znajdziemy innej religii, z wyjątkiem islamu, w której podstawą jest wiara w Jezusa. Muzułmanie wierzą, że został on poczęty we wspaniały sposób, bez ojca, a w dorosłym życiu dokonywał wielu cudów: przywracał do życia umarłych i uzdrawiał chorych.

W Koranie czytamy:
„I uczyni go posłańcem do synów Izraela: „Przyszedłem do was ze znakiem od waszego Pana. Ja utworzę wam z gliny postać ptaka i tchnę w niego i on stanie się ptakiem. Ja uzdrowię chorego i trędowatego i ożywię zmarłych – za zezwoleniem Boga. Ja wam opowiem, co jecie i co gromadzicie w waszych domach. Zaprawdę w tym jest znak dla was jeśli jesteście wierzącymi!” (rozdział 3, Rodzina Imrana, werset 49).

Muzułmanie wierzą, że poszedł do nieba. Nie wierzą natomiast w Jego ukrzyżowanie. Jezus i jego matka Maryja (Pokój z Nimi) są w islamie obdarowani wielkim poważaniem i szacunkiem.

Według muzułmanów takie pojęcia jak: „islam” czy „muzułmanie” nie zostały nadane przez człowieka, tylko przez Boga. Słowo: Allah znaczy po arabsku po prostu Bóg, nie jest to więc imię muzułmańskiego Boga. Bóg ma 99 imion (atrybutów) i wśród nich znajduje się określenie Allah.
W Koranie czytamy: „Dzisiaj udoskonaliłem dla was waszą religię i obdarzyłem was w pełni Moją dobrocią; wybrałem dla was islam jako religię” (rozdział 5, Stół Zastawiony, werset 3).
Słowo: muzułmanin oznacza osobę, która poddaje się woli jedynego Boga, a muzułmańskie powitanie „as-salamu alejkum” oznaczające „pokój z wami” daje nam obraz człowieka, który jest pokojowo nastawiony do innych.

Islam to religia monoteistyczna. Islamskie wyznanie wiary, czyli szahada, brzmi tak: „Nie ma bóstwa poza Jedynym Bogiem, a Muhammad jest Wysłannikiem Boga”.
Jednym z głównych nakazów Boga jest modlitwa pięć razy dziennie. Składają się na nią fragmenty sur – rozdziałów Koranu, jak i szereg pokłonów, w tym czołobicie. Czytając Biblię, zauważymy, że współcześni muzułmanie modlą się i oddają cześć Bogu w sposób podobny do tego, w jaki czynili to kiedyś prorocy Boga.
Na przykład ukłony do ziemi: Jezus: „I odszedłszy nieco dalej, upadł na twarz i modlił się” (Mt 26, 39). Mojżesz: „Natychmiast skłonił się Mojżesz aż do ziemi i oddał pokłon, mówiąc: jeśli darzysz mnie życzliwością Panie” (Wj 34, 8)

Muzułmanie modlą się o określonych porach dnia. W Biblii czytamy, że Piotr i Jan też modlili się o określonym czasie: „Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej, wnoszono właśnie pewnego człowieka chromego od urodzenia” (Dz 3, 1).
Muzułmanie wchodząc do meczetu są zobowiązani do zdjęcia obuwia.
W Biblii czytamy, że Bóg nakazał Mojżeszowi zdjęcie butów: „Rzekł mu [Bóg]: „Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą”. Powiedział jeszcze Pan: Jestem Bogiem ojca twego” (Wj, 3, 5).

Dopatrzymy się też wielu innych wspólnych cech, które mogą służyć podjęciu dialogu. Pierwszy krok to odsunięcie na bok tych zdarzeń z przeszłości, które mogą nas poróżnić, a danie pierwszeństwa tym sytuacjom, które nas mogą połączyć. Kościół katolicki podjął się tego dialogu. Przytoczmy deklarację Soboru Watykańskiego II, który rozpoczął propagowanie dialogu międzyreligijnego. Sam papież Paweł VI mówił:

„Kościół katolicki spogląda dalej, poza horyzont chrześcijaństwa. Zwraca się ku innym religiom, które zachowują pojęcie Boga, jako Jedynego, transcendentnego, mądrego, Stworzyciela i Władcy Losu. Te religie czczą Boga poprzez szczere, pobożne działania”.

Nieodżałowany papież Jan Paweł II w książce „Przekroczyć próg nadziei” pisał o muzułmanach: „Z całym szacunkiem trzeba się odnieść do religijności muzułmanów, nie można nie podziwiać na przykład ich wierności modlitwie. Obraz wyznawcy Allaha, który bez względu na czas i miejsce pada na kolana i pogrąża się w modlitwie, pozostaje wzorem dla wyznawców prawdziwego Boga, zwłaszcza dla tych chrześcijan, którzy mało się modlą lub nie modlą się wcale, opuszczając swe wspaniałe katedry”.

Czternaście wieków temu został objawiony Święty Koran, w którym Bóg skierował do całego świata piękny apel ekumeniczny. W Koranie mowa jest o prowadzeniu dialogu z wyznawcami innych religii: „I nie dyskutujcie z ludem Księgi inaczej, jak w sposób uprzejmy” (rozdział Pająk 29, werset 46). W innym miejscu: „Wzywaj ku drodze twego Pana z mądrością i pięknym napomnieniem! Rozmawiaj z nimi w najlepszy sposób” (Pszczoły, rozdział 16, werset 125). I jeszcze: „Bóg nie zabrania wam, abyście byli dobrzy i sprawiedliwi względem tych, którzy was nie zwalczali z powodu religii ani nie wypędzali was z waszych domostw. Zaprawdę, Bóg miłuje ludzi sprawiedliwych!” (rozdział Doświadczana 60, werset 8).

Wbrew temu, co niektórzy sądzą, trzeba wychodzić z założenia, że każda religia zawiera w swoim przesłaniu miłość Boga do ludzi. Mamy także nakaz, aby wzajemnie się szanować. Niech więc przebaczenie i współczucie wypełni miejsce w naszym sercu, wypierając gniew i poczucie zawiści.

Zobacz także