Mistrz Papieskich Ceremonii Liturgicznych zostaje

Ojciec Święty potwierdził na kolejne 5 lat nominację prał. Guido Mariniego na stanowisku Mistrza Papieskich Ceremonii Liturgicznych. Pełni on ten urząd od 1 października 2007 roku. Jego zadaniem jest nadzór nad ceremoniami liturgicznymi, którym przewodniczy Ojciec Święty zarówno w Watykanie jak i podczas podróży apostolskich we Włoszech czy też innych krajach świata.

Ks. Guido Marini urodził się w Genui 31 stycznia 1965. Tam się kształcił i 4 lutego 1989 przyjął święcenia kapłańskie. Uzupełniał potem wykształcenie na Papieskich Uniwersytetach: Laterańskim – w zakresie prawa kanonicznego i Salezjańskim – w dziedzinie psychologii środków społecznego przekazu. W latach 1988-2003 był osobistym sekretarzem trzech kolejnych arcybiskupów Genui: kardynałów Giovanniego Canestriego, Dionigiego Tettamanziego i Tarcisio Bertone. Był też mistrzem ceremonii liturgicznych dwóch ostatnich i obecnego rządcy tej archidiecezji abp. Angelo Bagnasco.

W latach 2003-05 kierował archidiecezjalnym Urzędem ds. Wychowania i Szkoły ze szczególnym uwzględnienia nauczania religii katolickiej. Do r. 2001 był także członkiem Rady Kapłańskiej a od 2005 jest kanclerzem Kurii Arcybiskupiej. Od 1992 wykładał prawo kanoniczne w genueńskiej sekcji Wydziału Teologicznego Północnych Włoch i w Wyższym Instytucie Nauk Religijnych.

Ogłosił wiele prac i artykułów z zakresu duchowości. Był także kierownikiem duchowym i duszpasterzem różnych grup młodzieżowych, jak również asystentem duchowym kilku żeńskich wspólnot zakonnych. Jest to jego trzeci mandat jako Mistrza Ceremonii Papieskich. Jego poprzednikiem na tym stanowisku był w latach 1997-2007 abp Piero Marini. 

Urząd Obrzędów (lub Celebracji) Liturgicznych Papieża, którego zwierzchnik ma tytuł mistrza papieskich celebracji liturgicznych, jest jedną z najstarszych instytucji Kurii Rzymskiej. Jego początki sięgają XV wieku. Początkowo ceremoniałem papieskim zajmowała się Kamera Apostolska, ale po szeregu zmian w jej łonie w XVI stuleciu Pius IV wydał 10 maja 1563 brewe, potwierdzające niektóre prawa „mistrzów naszych ceremonii”, przysługujących już biskupom Rzymu „od niepamiętnych czasów”. Na mocy rozporządzeń następnych papieży, a zwłaszcza Benedykta XV z 25 czerwca 1917 mistrzowie ceremonii Świętego Kościoła Rzymskiego i Stolicy Apostolskiego tworzyli Kolegium pod przewodnictwem prefekta, mianowanego przez papieża w randze prałata domowego (dziś prałat honorowy Jego Świątobliwości) i protonotariusza apostolskiego.

Kolegium to uległo zmianom w czasie reformy Kurii Rzymskiej przeprowadzonej przez Pawła VI w latach sześćdziesiątych XX wieku. W następstwie zmian w latach 1967 i 1970 Kolegium stało się Urzędem ds. Obrzędów Liturgicznych, złożonym z 12 ceremoniarzy, w tym ośmiu rzeczywistych i czterech zastępców. Jan Paweł II, reformując Kurię w 1988, nadał Urzędowi obecną nazwę i poszerzył znacznie jego zadania i autonomię wewnętrzną.

Obecnie do najważniejszych jego obowiązków i uprawnień należy troska o właściwy przebieg uroczystości liturgicznych z udziałem i pod przewodnictwem Ojca Świętego bądź sprawowanych w jego imieniu przez jego specjalnych wysłanników: mszy św., nabożeństw, uroczystości beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych, pogrzebów itp. Chodzi też o przygotowywanie konsystorzy dla wyboru nowych kardynałów oraz o zapewnienie właściwego przebiegu konklawe, mającego wybrać nowego papieża. Mistrz ceremonii papieskich jest jedynym nie-kardynałem, który ma prawo brać udział w tym zgromadzeniu kardynałów, oczywiście bez prawa głosowania.

Zobacz także