MyśliPaschalne#8: przyznajmy się do nadziei

Przyznając się do Chrystusa, przyznajemy się do nadziei – te słowa, usłyszana podczas jednej z mszy w tym tygodniu, mocno ostatnio we mnie rezonują. I myślę, że świetnie wpisują się w uroczystość Zesłania Ducha Świętego.  

Rutyna lubi gościć w życiu chyba każdego z nas. Nawet nie zauważamy, że zaczynamy pewne czynności wykonywać rutynowo, wchodzą nam w krew i na stałe wypełniają nam dzień. A potem się okazuje, że każdy dzień wygląda dokładnie tak samo. Te same przyzwyczajenia, gesty, ruchy, nawet modlitwa staje się rutynowa. Wchodzi w pewien schemat, szablon i nie potrafimy z niego wyjść. Dlatego potrzebujemy mocnego impulsu, który wyrwie nas z rutyny. Impulsu, dzięki któremu powiemy „stop” i na nowo spróbujemy żyć – być może „na większym spontanie”!

>>> Siostra Aldona Skrzypiec SSpS: czasem muszę być jędzą [ROZMOWA] 

Chłopczyk z koparką

Obrazek z dzisiaj. Poszedłem na mszę świętą. W kościele nie było już wolnych miejsc z powodu limitu pandemicznego, więc miałem miejscówkę na dziedzińcu – jak wiele innych osób. Na dziedzińcu było sporo rodzin z dziećmi. Był wśród nich mały chłopczyk z koparką – taką dziecięcą zabawką. Niesamowicie wiele radości sprawiało mu to, że mógł po całym dziedzińcu jeździć sobie tą koparką. I nikomu to nie przeszkadzało, nikt nie protestował. Mały po prostu mógł się bawić. Uważam to doświadczenie modlitwy wspólnotowej połączone z zabawą tego małego chłopczyka za niezwykłe i bardzo ożywcze! To było prawdziwe zesłanie Ducha Świętego! On przyszedł do nas w postaci tej zabawy. Beztroski chłopczyk, który po prostu kieruje swoją małą koparkę w różne kierunki. Totalnie zerwało to ze wszelką rutyną – i bardzo dobrze! Nagle modlitwa przestała być rutynowym powtarzaniem kolejnych formułek. Wierzę, że Bogu ogromna radość sprawiło to, że podczas liturgii dziecko zwyczajnie bawiło się.

>>> Dom Nadziei, czyli port wolności dla potrzebujących [REPORTAŻ]

Teologiczna przyroda

Zesłanie Ducha Świętego kojarzy mi się z ożywieniem, z powrotem do życia. Trochę jak w opowieści o dolinie pełnej kości, którą zamieścił w swojej księdze prorok Ezechiel. Dzięki działaniu Ducha kości na nową stają się żywymi ludźmi. I tak jest i z nami pod wpływem działania Ducha. Przez grzech, przez zaniedbania, lenistwo i przez rutynę stajemy się duchowymi kościotrupami – jakbyśmy byli martwi. I potrzebujemy dotknięcia albo i uderzenia Ducha Świętego, aby na nowo zyskać duchowe ciało. Aby nasze kości zapełniły się mięśniami, ścięgnami i skórą. Żeby na nowo weszło w nas życie. Duch ma działanie ożywcze dla nas i tak Go powinniśmy traktować. Spójrzmy na świat wokół. Na początku okresu paschalnego przyroda jakby budzi się do życia (i to niezależnie od tego, kiedy przypada Wielkanoc). A Zesłanie Ducha Świętego przeżywamy zawsze w czasie, w którym świat jest pełen zieleni i innych kolorów. Świat jest soczysty, intensywny, pięknie wiosenny (i to nawet wtedy, gdy wiosna jest bardzo zimna i kapryśna – jak w tym roku). To dopiero teraz – po tych 50 dniach od Wielkanocy – możemy jasno powiedzieć sobie, że świat wreszcie na nowo żyje! Że świat odżył po zimie. Poobserwujmy trochę przyrodę – ona ma nam do przekazania wiele prawd teologicznych. Wszak, to Boże dzieło…

>>> W tym kościele znajdziesz „Ojcze nasz” w ok. 130 językach 

Wiosna, a co!

Zieleń kojarzymy też nadzieją. W tym tygodniu podczas jednej z mszy świętych usłyszałem inspirujące zdanie: „Przyznając się do Chrystusa, przyznajemy się do nadziei”. Skojarzyło mi się mocno też z Duchem Świętym, bo przecież On – jako Ożywiciel – przynosi nam właśnie nadzieję. I to dzięki wierze w Ducha Świętego i w Jego działanie w naszym życiu jesteśmy w stanie powiedzieć, że „Chrystus jest naszym Panem”. Trudno nam czasem uchwycić naszą relację z Duchem Świętym, warto więc spojrzeć na nią właśnie z perspektywy Chrystusa. Jego, jako Boga, a zarazem też człowieka, najłatwiej nam zrozumieć ogarnąć – bo przecież przez kilkadziesiąt lat był „jednym z nas”. Jeżeli wierzymy w to, że On jest Bogiem, to wierzymy też w to, że Bogiem jest Duch Święty i Bóg Ojciec (za tydzień tę tajemnicę Trójcy będziemy zgłębiać liturgicznie – a to chyba najtrudniejsza do ludzkiego zrozumienia prawda wiary). A skoro wierzymy – to mamy w sobie też bardzo konkretną nadzieję. Przez wiarę przyznajemy się do tej nadziei! Nie musimy w pełni rozumieć Kim jest Duch Święty i jak działa – sprawy „techniczne” możemy zostawić Panu Bogu. Wystarczy nam, że uwierzymy – a dzięki temu nasze życie może się zaskakująco odmienić. W naszym sercu może zadziać się prawdziwa „wiosna ducha Świętego”!

>>> Rozmowa z Franciszkiem: grzechy są atrakcyjne, bo dostajemy je za darmo

Zawieść nie może

Duch przynosi nam nadzieję, ale właściwie to o jaką nadzieję chodzi? Z jednej strony oczywiście o nadzieję na to, że tu i teraz nadejdą lepsze dni, że będzie mniej problemów, trosk, smutków. Ale taka nadzieja może być czasem złudna. Bo życie na ogół przypomina sinusoidę – raz góra, raz dół. Przyjdą lepsze chwile, a zaraz po nich mogą nadejść te gorsze. Taka nadzieja nie zawsze będzie spełniona. Przyznając się do Chrystusa, przyznajemy się jednak do bardziej podstawowej nadziei – nadziei na to, że życie nie skończy się w momencie naszego ostatniego oddechu. Nadziei na to, że ono będzie dalej trwało, choć w przemienionej – lepszej – wersji. Czytamy w Liście do Rzymian: „nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany”. Faktycznie, na tej nadziei nigdy nie stracimy. Z tą nadzieją możemy tylko wygrać – i wygramy – jeśli będziemy wytrwali. Nadziei potrzebujemy jak wody i tlenu, bez niej rzeczywiście stajemy się suchymi kośćmi w dolinie, o których pisał Ezechiel. A przecież mamy być żywymi ciałami, a nie martwymi kośćmi. Mamy żyć. I do życia, takiego w pełni, zaprasza nas dzisiaj Jezus Chrystus, Bóg Ojciec i Duch Święty. To życie w pełni to życie ożywione Duchem, życie z nadzieją, życie pozbawione rutyny! Takie beztroskie, z dziecięcą ufnością.  To życie, którego metaforą jest ten mały chłopczyk bawiący się dziś swoją kolorową koparką na kościelnym dziedzińcu! 

Zobacz także