Nie wyskrobałem

Pół roku temu jeden z poznańskich księży, Adam Pawłowski, zrobił internetowy coming out. Z przytupem i transmisją na Facebooka. Ubrał się w sutannę i ogłosił wszystkim, że jest szczęśliwym księdzem.

W mediach pojawiają się nowe coming outy, wcześniej zarezerwowane dla osób homoseksualnych. W modzie staje się powiedzenie głośno, co złego się zrobiło, z nadzieją na medialny rozgłos. Z polskich gwiazd i gwiazdeczek na takie wyznanie zdobyła się ostatnio Natalia Przybysz. Na łamach „Wysokich Obcasów” przyznała, że w 2015 r. zdecydowała się na aborcję, którą przeprowadziła na Słowacji. Przyznała, że zrobiła to z wygody. Nie chciała zmieniać ułożonego życia i szukać większego mieszkania. Trwało to pięć minut – skonstatowała. W Polsce o swoich aborcjach opowiedziały m.in. Maria Czubaszek, Krystyna Mazurówna i Nina Andrycz, a być może ujawnią się kolejne gwiazdy.

Zastanawiające jest to, że kiedyś informacje o „zabiegu” były skrytą tajemnicą. Był to temat wstydliwy, a zarazem do bólu osobisty. „Zabieg”, „sztuczne poronienie”, „przerwanie ciąży”, „usunięcie ciąży”, „spędzenie płodu”, „łyżeczkowanie”, „czyszczenie”, „skrobanka” – to potoczne nazwy zabicia dziecka. Choć media przekonują, że to nie chodzi wcale o małego człowieka, a coś innego. Coming outów aborcyjnych dokonują te kobiety, które jednocześnie są zachwycone papieżem Franciszkiem: chwalą jego wrażliwość na przyrodę, uchodźców, wykluczonych, ludzi bez prawa głosu, mówiące, że koniecznie trzeba im pomagać. A przecież dziecko pod sercem matki jest kimś takim: najbardziej bezbronnym i najbardziej potrzebującym pomocy.

Każda aborcja jest dramatem kobiety. To prawda. Jednak nie tylko jej samej. Jest dramatem ojca dziecka, jej najbliższych, rodziny, przyjaciół, a także Kościoła. Tak, Kościoła. Bo to znaczy, że jako wspólnota nie byliśmy dla tej kobiety na tyle przekonujący, aby przyjęła za swoje wszystkie przykazania czy postawę otwartości na życie. Modlę się o powrót kobiet po traumie aborcji do Kościoła. Nie „usunąłem” i „nie usuwam” ich z pola zainteresowania Boga. Nie rzucam kamieniami, a po cichu liczę na powrót. Bo wiem, że tylko w miłosiernych rękach Boga znajdą ukojenie, którego nie zagwarantuje im nawet najbardziej spektakularny aborcyjny coming out.

Zobacz także