Obserwatorium Watykańskie uhonorowało ks. G. Lemaitre’a – teoretyka Wielkiego Wybuchu

Dyrektor Obserwatorium Watykańskiego, ks. F. Guy Consolmagno S.J., w inspirującym wystąpieniu oddał cześć dziedzictwu ks. Georges’a Lemaître’a – kapłana, fizyka i twórcy teorii Wielkiego Wybuchu – w ramach cyklu „Wykładu Von Hügela” w St Edmund’s College na Uniwersytecie w Cambridge.

Wydarzenie było uhonorowaniem rewolucyjnego wkładu Lemaître’a w naukę i jego głębokiej wiary, która w wyjątkowy sposób łączyła naukę i religię. 100 lat temu belgijski ksiądz i fizyk ks. Georges Lemaître rozpoczął swoją karierę naukową w St Edmund’s College. Wykład ks. Consolmagno nosił tytuł: „Dlaczego patrzymy w górę? Przemyślenia astronoma na temat wszechświata i powołania do jego odkrywania”.

Niezwykły umysł

Ks. Georges Lemaître, urodzony w Belgii w 1894 roku, był nie tylko genialnym naukowcem, ale także człowiekiem wiary. Po święceniach kapłańskich w 1923 r. rozpoczął karierę akademicką w Cambridge, gdzie współpracował z Arthurem Eddingtonem, jednym z czołowych fizyków swoich czasów. Współpraca ta położyła podwaliny pod późniejszy naukowy przełom ks. Lemaître’a: sformułowanie teorii Wielkiego Wybuchu.

W 1927 roku ks. Lemaître opublikował przełomowy artykuł „Wszechświat jednorodny o stałej masie i rosnącym promieniu”, w którym wyjaśnił ekspansję wszechświata jako konsekwencję ogólnej teorii względności. Później opracował ideę „pierwotnego atomu”, z którego rozszerza się wszechświat – ideę, która jest uważana za początek współczesnej kosmologii.

Nauka i wiara w harmonii

Teoria ks. Lemaître’a spotkała się z oporem, szczególnie dlatego, że jako ksiądz był często kojarzony z biblijną historią stworzenia. Podczas gdy niektórzy krytycy twierdzili, że szukał naukowego potwierdzenia dla „creatio ex nihilo” – stworzenia z niczego – ks. Lemaître ściśle przestrzegał rozdziału nauki i teologii. „Idea początku w czasie nie jest identyczna z pierwszym dniem Księgi Rodzaju” – podkreślał wielokrotnie.

Pomimo początkowego sceptycyzmu, nawet wśród społeczności naukowej, teoria Lemaître’a zwyciężyła. Dziś jest ona nieodzowną częścią współczesnej kosmologii. „Dowody naukowe przezwyciężyły ciężar wątpliwości” – wyjaśnił ks. Consolmagno.

Nieprzemijająca inspiracja

Życie ks. Lemaître’a uosabia dialog między nauką, historią i religią, połączenie, które zostało również uhonorowane w „Wykładzie Von Hügela”. Ks. F. Guy Consolmagno podkreślił, że praca ks. Lemaître’a podważyła zasadę kosmologiczną – założenie, że żadne miejsce ani czas we wszechświecie nie są wyjątkowe. Teoria Lemaître’a wskazuje na wyjątkowy punkt początkowy, który wprawił wszechświat w ruch.

Oprócz „Wykładu Von Hügela”, spuścizna ks. Georgesa Lemaître’a była w tym roku uhonorowana innymi rocznicami, w tym konferencją naukową w Obserwatorium Watykańskim. Wydarzenia te oddały cześć człowiekowi, który „spojrzał w górę i odpowiedział na wezwanie do zbadania wszechświata”.

Historia Lemaître’a przypomina nam, że nauka i wiara nie są przeciwieństwami, ale mogą się wzajemnie uzupełniać. Jak powiedział ks. Consolmagno w swoim wykładzie: „Poszukiwanie prawdy – czy to poprzez naukę, czy wiarę – ostatecznie prowadzi nas do głębszego poznania nas samych i wszechświata”.

Zobacz także