Fot. pixabay/janeb13

Uroczystość narodzin Jana Chrzciciela – proroka uznawanego także przez judaizm i islam

W Kościele katolickim 24 czerwca obchodzona jest uroczystość narodzin Jana Chrzciciela – proroka uznawanego także przez judaizm i islam. Zgodnie z chrześcijańską i muzułmańską tradycją grób Jana Chrzciciela jest w Wielkim Meczecie Umajjadów w Damaszku.

Jan Chrzciciel był pierwszym świętym czczonym w całym Kościele. Jako jedyny jest dwukrotnie wspominany w kalendarzu liturgicznym – po raz pierwszy 24 czerwca, kiedy obchodzi się dzień jego narodzin i 29 sierpnia, kiedy przypada wspomnienie jego męczeńskiej śmierci. Z kolei Kościół prawosławny wspomina narodzenie św. Jana Chrzciciela 7 lipca, zaś dzień ścięcia proroka – 11 września. W te dni wierni nie mogą spożywać mięsa, nabiału, jajek i ryb. Dopuszczalne są natomiast pokarmy roślinne i olej.

>>> Święty Antoni – kaznodzieja z drzewa orzechowego

Jan Chrzciciel znany jest także w tradycji islamskiej pod imieniem Yahya (w języku arabskim), jako jeden z największych proroków. Koran, podobnie jak Biblia, opowiada o jego narodzinach ze starszego ojca i bezpłodnej matki. Jest o tym, który ma zapowiadać „słowo pochodzące od Boga”. „Będzie szlachetnym panem, czystym i prorokiem wśród sprawiedliwych” – wskazuje Koran.

Imię Jan pochodzi z hebrajskiego Johhanan, czyli „Bóg jest łaskawy” oraz „Jahwe się zmiłował”.

Według Ewangelii św. Łukasza, Jan Chrzciciel urodził się sześć miesięcy przed narodzeniem Jezusa, jako syn kapłana Zachariasza i bezpłodnej Elżbiety. Jego narodzenie i posłannictwo zwiastował Zachariaszowi archanioł Gabriel. Zgodnie z tym, co wyśpiewał jego ojciec (kantyk Zachariasza) przyjście Jana było wypełnieniem obietnic mesjańskich.

Ewangelia wykazuje, że żył on na pustyni, podejmując pokutę i wzywając rodaków do nawrócenia. Wyrazem deklaracji zmiany życia było przyjęcie udzielnego przez niego chrztu w Jordanie. „Garnęła się do niego Jerozolima i cała Judea, i wszelka kraina wokół Jordanu” – czytamy w Biblii. Wśród tych, którzy przyjęli z jego ręki chrzest, był Jezus Chrystus, którego prorok nazwał „Barankiem Bożym, który gładzi grzechy świata” (Zbawicielem).

Zdjęcie poglądowe, Miejsce chrztu w Jordanie Fot. Hubert Piechocki

Jan zarzucał królowi Herodowi II Antypasowi, tetrarsze Galilei i Perei grzech wzięcia żony (Herodiady) swojego brata Heroda Boetosa. W konsekwencji został skazany na ścięcie.

>>> Jeśli szukasz cudów, idź do Antoniego

„Obchody męczeństwa św. Jana Chrzciciela przypominają również nam, współczesnym chrześcijanom, że nie jest możliwy kompromis z miłością do Chrystusa, do Jego słowa, do prawdy. Prawda jest Prawdą, nie ma kompromisu. Życie chrześcijańskie wymaga, że tak powiem, +męczeństwa+ codziennej wierności Ewangelii, a więc odwagi, potrzebnej, by pozwolić Chrystusowi, by wzrastał w nas i nadawał kierunek naszym myślom i uczynkom” – zaznaczy papież Benedykt XVI podczas audiencji generalnej 29 sierpnia 2012 roku.

Wyjaśnił, że może to nastąpić w naszym życiu tylko wtedy, kiedy mocna jest nasza więź z Bogiem.

Zgodnie z chrześcijańską i muzułmańską tradycją grób Jana Chrzciciela jest w Wielkim Meczecie Umajjadów w Damaszku, dawnej bazylice zbudowanej ku jego czci przez cesarza Teodozjusza I Wielkiego.

Do najstarszych i najsławniejszych świątyń pod wezwaniem Jana Chrzciciela należy bazylika Św. Jana na Lateranie w Rzymie, będąca katedrą biskupa Rzymu, czyli papieża. Odbyło się w niej pięć soborów powszechnych.

Najbardziej znanym zakonem w historii Kościoła byli Joannici – początkowo zakon rycerski. Ich regułę zatwierdził papież Innocenty II w 1130 r. Do Polski sprowadził ich książę Henryk Sandomierski.

W tradycji wschodniosłowiańskiej z letnim przesileniem wiązało się święto Kupały, w ramach którego rozpalano wielkie ogniska, w których palono zioła i między którymi przeprowadzano stada owiec dla ich oczyszczenia. W nocy dziewczęta puszczały rzeką wianki z zapalonymi świecami. Istniał także zwyczaj przystrajania żłobów.

W krajach anglosaskich święto przesilania letniego znane było pod nazwą Midsummer, zaś w germańskich – Mittsommerfest.

Kościół katolicki próbując zasymilować pogańskie obrzędy związane z letnim przesileniem słońca wprowadził obchody wigilii liturgicznego wspomnienia św. Jana Chrzciciela, nazywane potocznie „nocą świętojańską”. Miał miejsce wówczas obrzęd święcenia wody oraz ziół leczniczych.

Czytałeś? Wesprzyj nas!

Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!

Zobacz także
Wasze komentarze