Po co klepiesz ten różaniec? Lepiej kup sobie uzdrawiający kamień [FELIETON]

Szumy uszne? Dlatego, że jest ktoś w twoim życiu, kogo nie chcesz słyszeć. Anemia? Osamotnienie w rodzinie. Boli cię biodro? Bo masz konflikt z matką. Chcę zwrócić uwagę na absurdalność pewnych sytuacji i na to, że niezależnie od tego, jak mamy się z wiarą, warto po prostu być dobrym człowiekiem, który choć nie akceptuje czyichś poglądów, to jednak jest tolerancyjny.

Zastanawia mnie dlaczego z taką łatwością wyśmiewamy wiarę np. katolicką, a z taką prędkością rozwijają się te wszystkie ruchy ezo. Gdzie jest ta granica ? Rekolekcje u księdza Rydzyka są złe, ale warsztaty o odbudowaniach ducha i obfitości już popieramy ? Odmawianie różańca słabiutko ale chcesz być cool zaczynaj dzień mantrą? Zdejmij z szyi krzyżyk ale zawieś tam kryształ górski?.

To fragment wpisu (zachowałam oryginalną pisownię), który Olga Legosz, znana na Instagramie jako nomadmum81, opublikowała na swojej tablicy. Olga jest ateistką, ale w niektórych momentach jej wypowiedzi w pełni się z nią zgadzałam. Dlatego też postanowiłam napisać ten tekst. Tak w ramach głosu katoliczki w tej sprawie.

Kamień cię uzdrowi

Może warto zacząć od przykładu. Bardzo ważne jest dla mnie zdrowie psychiczne. Jestem po terapii i czasem jeszcze na nią wracam. Są lepsze i gorsze dni. I słyszałam już zdania typu: „To wszystko się dzieje, bo się nie modlisz, bo nie masz Boga w sercu”. Ale niedawno jedna ze znajomych napisała mi: „Otwórz się na czakrę swojego serca i będzie lepiej”. Tych pierwszych zdań o tym, że wiara jest jedyną drogą do uzdrowienia nie popieram. Bo po to Bóg dał nam możliwość rozwoju i naukę, żeby oprócz modlitwy i zaufania Mu – chodzić też po pomoc do różnych specjalistów. A co do drugiej złotej porady – czym, do licha, jest czakra mojego serca? Może dlatego się na nią nie otwieram, bo nawet nie wiem, jak ją znaleźć i do niej zagadać w stylu: „Sezamie, otwórz się”? No cóż, trudno. Ale jeśli nawet krytykujemy katolików za podejście, że depresję da się pokonać modlitwą, to dlaczego tak wiele nie mówi się o tym, że absurdalne jest otwieranie się na czakrę swojego serca? Czy jak to się tam poprawnie mówi?

>>> Talent jest darem danym od Boga i możemy go przyjąć lub odrzucić – wspólnota Vera Icon [ROZMOWA]

Tak jak pisze Olga – często ludzie wyśmiewają się z księży – że noszą czarne sukienki, że jak im zaufać, skoro są zwykłymi ludźmi. A jednocześnie tak wiele się słyszy o tym, że pani ubrana w jakieś zielone szaty może nas uzdrowić, wodząc po nas jakąś różdżką czy kamieniem. Wydaje mi się to nieco absurdalne i nie widzę w tym żadnej logiki.

Może ktoś powie mi teraz, że nie mam jakiegoś daru, że nie posiadłam wiedzy dostępnej tylko dla wybranych i dlatego irracjonalne wydaje mi się uderzanie w jakieś misy po to, żeby się wyciszyć. Ale wyobraźcie sobie, że tak samo irracjonalne wielu osobom wydaje się odmawianie różańca. No i co? Mamy prawo krytykować ten różaniec, ale ślepo wierzymy, że uzdrowi nas kamień? Śmiejemy się z kogoś, kto słucha muzyki katolickiej albo z gościa, który się nawrócił i zaczął rapować o Bogu? Halo, a dlaczego muzyka zatytułowana na YouTubie „Uzdrawiająca wewnętrzną złość i usuwanie smutku” ma ponad pięć milionów wyświetleń? Dla mnie, może nawet nie tyle katoliczki, ale kogoś myślącego realnie, właśnie to jest niedorzeczne.

>>> Weronika Kaszub: malując ikony, powierzam Bogu efekty mojej pracy [ROZMOWA]

I nie, nie chodzi mi o to, żeby nagle nawoływać do wyśmiewania osób, które w to wszystko wierzą. Chodzi mi o jedno pytanie – dlaczego tak trudno nam uwierzyć w Boga, a tak łatwo w kamień? Kamień, który każdy z nas może znaleźć na ulicy, przetrzeć starą koszulką i mówić, że leczy?

Z kim masz konflikt?

Punktem wyjścia do tekstu Olgi był plakat, na którym widnieje napis: „Ty widzisz korek. Ja widzę obfitość samochodów”. A gdybyśmy zamiast niego powiesili plakat z napisem „Ty jesteś w trudnej sytuacji, a ja wierzę, że ona jest po coś i Bóg wyprowadzi z niej dobro”? Już widzę te hejty na Instagramie i wypowiedzi osób, które przecież się na wszystkim znają i uważają, że to niedorzeczne, żeby wierzyć „w tego waszego Boga”.

Równie niedorzeczne wydawały mi się słowa jednej z moich terapeutek, która na to, że mam problem z docenianiem siebie, kazała mi się codziennie ostukiwać w konkretnych miejscach. Jednak jedyne, gdzie się postukałam, to w głowę. O chorobie kogoś z bliskiej rodziny, kto miał raka jelita grubego, usłyszałam z kolei, że to dlatego, że zrobiła jakiś haniebny uczynek. Szumy uszne? Dlatego, że jest ktoś w twoim życiu, kogo nie chcesz słyszeć, kto dużo marudzi. Anemia? Osamotnienie w rodzinie. Boli cię biodro? Bo masz konflikt z matką.  

>>> Czy w Cyrku Motyli można spotkać Boga? [REPORTAŻ]

To nie są przykłady, które wymyśliłam sobie teraz, na potrzeby tego felietonu. To wszystko jest totalną biologią, która ma odpowiedź na wszystko – od łupieżu, aż po białaczkę. Gdyby nikt w to nie wierzył, to raczej nie byłaby to dziedzina dość popularna. Tylko czy przypadkiem nie brzmi to jak kara za coś? Za złe postępowanie, za skonfliktowanie się z kimś z rodziny? Trochę (a może i nawet bardzo) brak w tym wszystkim miłosierdzia. I myślenia, które znane jest w katolicyzmie – że Bóg nie karze nas za nasze grzechy, tylko niektóre sytuacje są po prostu ich naturalną konsekwencją?

Z czym jesteś ok?

„Turkus jest kamieniem dodającym sił, dobrym na wyczerpanie, depresję lub ataki paniki” – czytamy na popularnej stronie o dobrych wibracjach (oczywiście nie takich od telefonu). Można go mieć u siebie już jutro, jeśli zamówi się do południa.

A później co? Patrzeć sobie na niego, trzymać w dłoniach i prosić o uzdrowienie? A może stukać się nim po rękach lub po głowie? Wiem, że czasem są takie sytuacje i takie problemy, że chwytamy się wszystkiego. Tylko róbmy to z szacunkiem do drugiego człowieka, zamiast wyśmiewać jego wiarę. I na koniec znów zacytuję Olgę Legosz.

>>> W Peru na misjach nie byłyśmy same. Był z nami Bóg [ROZMOWA]

 Na końcu napiszę, że jestem ok i z krzyżem, i z kryształem. Tak długo jak nie wciska się za kasę złudzeń, bo to już jest oszustwo i dotyczy tak samo wpłaty za lepsze miejsce w niebie bliżej Pana Boga jak i kursy, na którym zamanifestujesz skutecznie swoją obfitość. Jednocześnie dobrze jak i jedno, i drugie nie zastępuje nauki. Bo tą mamy po to, aby z niej korzystać w tym konkretnym, przebadanym standardzie.

Tak samo jest z ludźmi, którzy nie wierzą w nic, którym obie te koncepcje są obce. Nie chcę ich i nikogo tym felietonem nawracać. Chcę zwrócić uwagę na absurdalność pewnych sytuacji i na to, że niezależnie od tego, jak mamy się z wiarą, warto po prostu być dobrym człowiekiem, który choć nie akceptuje czyichś poglądów, to jednak jest tolerancyjny.

Zobacz także