Zdjęcie: klasztor misjonarzy oblatów w Poznaniu, jednocześnie siedziba redakcji „Misyjnych Dróg” i portalu misyjne.pl
#PolscyOblaci: klasztor i parafia w Poznaniu
Oblaci posługują w Polsce od 1920 r. Zgromadzeni są w 20 wspólnotach w całym kraju – klasztorach, domach formacyjnych, parafiach, sanktuariach, domach misjonarskich i rekolekcyjno-wypoczynkowych czy ośrodkach formacyjnych dla młodzieży. Chcemy przedstawić Wam te miejsca, w których są obecni i przybliżyć w ten sposób oblacki charyzmat.
Otwarcie domu zakonnego w Poznaniu dokonało się w dość niezwykłych okolicznościach. Dr Edmund Piechocki, znany polskim oblatom jeszcze w okresie ich działalności wśród emigracji w Westfalii, zaciągnął u nich pożyczkę. Kiedy jego przedsiębiorstwo zbankrutowało, w zamian za zaciągnięty dług ofiarował oblatom swój udział w nieruchomości w Poznaniu przy ul. Ostatniej 14, którą posiadał wraz z bratem Stefanem. Był to dom i zabudowania gospodarcze oraz cegielnia z terenem 7,5 ha, na którym wydobywano glinę. Pismem z 30 maja 1927 r. ks. prymas kard. August Hlond, bardzo życzliwy zgromadzeniu, wyraził zgodę na otwarcie domu zakonnego w dawnym domu Piechockich. Była to wtedy rzeczywiście ostatnia ulica, znajdująca się na przedmieściach Poznania.
Ze względu na korzystne położenie samego miasta prowincjał o. Franciszek Kowalski OMI natychmiast przeniósł do Poznania swoją siedzibę. W lipcu 1931 r. rozbudowano dom i urządzono w nim kaplicę, gdzie już w Wigilię Bożego Narodzenia tegoż roku odprawiono pierwszą Mszę św. Trzy lata później, kiedy kaplica klasztorna nie mogła pomieścić przyszłych parafian, powstała kaplica publiczna w stojącej obok domu zakonnego cegielni, a 15 września 1938 r. została kanonicznie erygowana parafia pw. Chrystusa Króla.
Czas II wojny światowej to tragiczne karty w dziejach Polski, Kościoła, jak również naszego klasztoru i parafii. Przez większość okupacji, od października 1941 do lutego 1945 r. parafia była pozbawiona kościoła. Został on zamieniony na fabrykę garnków, a w klasztorze zgromadzono dzieci, w których Niemcy odkryli „cechy germańskie” i przeznaczyli je na wywóz do Niemiec. Gdy w 1945 r. ustały działania wojenne, siostry zakonne zaczęły porządkować klasztor: wynosić amunicję, czyścić korytarze i pokoje, urządzać kaplicę.
W trudnych czasach reżimu komunistycznego, w 1976 r. rozpoczęto kopanie fundamentów pod budowę nowego domu. 11 stycznia 1979 r. w nie ukończonym jeszcze nowym domy zakonnym przy ul. Ostatniej pojawili się pierwsi mieszkańcy. 23 grudnia 1985 r. zakończył się ostatni etap budowy.
Zaangażowania pastoralne mieszkańców klasztoru są wielorakie. Duszpasterze parafialni posługują w miejscowej parafii Chrystusa Króla, a liczna grupa misjonarzy ludowych głosi misje i rekolekcje parafialne oraz stale pomaga duszpastersko w wielu parafiach archidiecezji poznańskiej. Dom poznański jest również siedzibą administracji prowincjalnej, Sekretariatu Powołań, Prokury Misyjnej, redakcji „Misyjnych Dróg” oraz portalu internetowego misyjne.pl.
Wybrane dla Ciebie
Czytałeś? Wesprzyj nas!
Działamy także dzięki Waszej pomocy. Wesprzyj działalność ewangelizacyjną naszej redakcji!
| Zobacz także |
| Wasze komentarze |
Wiadomości
Wideo
Modlitwy
Sklep
Kalendarz liturgiczny