Poświęcenie baranków we wspomnienie św. Agnieszki

W tę niedzielę ksiądz katolicki w Rzymie jak co roku błogosławi dwa świeżo umyte i ozdobione kwiatami baranki. Zwyczaj, który pielęgnują siostry kilku zakonów w Rzymie, ma wielowiekową tradycję. Po błogosławieństwie zakonnice pielęgnują jagnięta przygotowując ich wełnę do strzyżenia. Z ich wełny zostaną wykonane paliusze.  

W kalendarzu liturgicznym 21 stycznia przypada wspomnienie św. Agnieszki, dziewicy i męczennicy. Według legendy rzymska dziewczyna, która urodziła się w połowie lub pod koniec III wieku, oparła się zalotom wpływowego młodego Rzymianina. Dwunastolatka tłumaczyła swoją odmowę tym, że nie mogła wyjść za mąż, ponieważ wybrała Małżonka, którego nie potrafią zobaczyć oczy śmiertelnika. Nikt nie mógł zmienić jej zdania, ostatecznie sędzia skazał ją na śmierć . 

Przekaz mówi, że  zmarła przez poderżnięcie gardła. W tamtych czasach w ten sposób zabijano również jagnięta. Inna legenda głosi, że po śmierci dziewczyna ukazała się swojej rodzinie przy grobie, otoczona chórem dziewic i z jagnięciem w ramionach. Dlatego też św. Agnieszka jest często przedstawiana z jagnięciem. Jednak związek ten może również wynikać z faktu, że jej imię jest podobne do łacińskiego słowa „agnus” oznaczającego baranka. 

Aby upamiętnić młodą męczennicę, w dniu jej wspomnienia błogosławi się młode owce. Początkowo błogosławili je osobiście papieże. Odpowiedni opis można znaleźć w rzymskim ceremoniale z 1516 r., powiedziała niemieckiej agencji katolickiej KNA siostra Lidia, archiwistka z domu generalnego Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu w Rzymie. Siostry nazaretanki opiekują się owieczkami od 1888 roku. Wcześniej kilka innych zgromadzeń zakonnych miało to zadanie, ale musiały je przekazać, ponieważ na przykład zrezygnowały z klasztoru lub nie miały już miejsca dla zwierząt. 

Na dzień lub dwa przed 21 stycznia rzymscy trapiści przynoszą do domu macierzystego Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu dwie owieczki. Ponieważ w ich domu macierzystym w pobliżu Term Trajana nie ma ogrodu, a w Rzymie w styczniu może być zimno, siostry przygotowują dla owieczek ciepłe pomieszczenie, w którym są myte, czesane i dekorowane: jedna czerwonymi różami jako symbol męczeństwa, druga białymi różami jako symbol dziewictwa.

Rankiem 21 stycznia siostry przynoszą jagnięta w dwóch koszach do bazyliki św. Agnieszki -Sant’Agnese Fuori Le Mura- gdzie prawdopodobnie spoczywają szczątki świętej Agnieszki. W przeszłości jagnięta były przyjmowane w kościele przez dwanaście dziewic w sukniach ślubnych, które niosły je do ołtarza w koszykach, relacjonuje siostra Lidia. Dziś jednak ten zwyczaj już nie istnieje. Jeszcze kilka lat temu siostry po Mszy św. przynosiły jagnięta papieżowi w Watykanie. Dziś są one błogosławione tylko przez księdza w bazylice.

Po nabożeństwie jagnięta przejmują siostry benedyktynki św. Cecylii w rzymskiej dzielnicy Trastevere. Zakonnice te od wieków wytwarzają paliusze. Paliusz to okrągła wełniana stuła, którą obok papieża – noszą arcybiskupi metropolici.

Jagnięta są strzyżone w Wielkim Tygodniu przed Wielkanocą. Po poświęceniu ich wełny w misie na grobie św. Piotra Apostoła w Bazylice św. Piotra w Wielki Czwartek, mniszki benedyktynki wyplatają z niej paliusze, a następnie haftują sześć czarnych krzyży na każdej stule. Papież Franciszek wręcza nowym metropolitom ich paliusze  29 czerwca, w uroczystość świętych Piotra i Pawła, jako znak jedności prowincji kościelnych z papieżem. Pośrednio jednak stuły na ramionach arcybiskupów przypominają o niezachwianej wierze młodej dziewczyny.

Zobacz także