Blaski i cienie choleryka

Mówi się, że jest to temperament najtrudniejszy do zniesienia dla otoczenia. Ale tak naprawdę każdy jest trudny, jeśli człowiek nie podejmuje pracy nad swoimi wadami. Choleryk, oprócz często widocznych wad, ma wiele zalet. 

Choleryk jest urodzonym przywódcą. Jest zdyscyplinowany wewnętrznie i konsekwentnie potrafi dążyć do realizacji wybranego celu. Szybko chwyta problem i znajduje dla niego często zaskakujące rozwiązanie. Ma doskonały zmysł organizacyjny. Potrafi też zdyscyplinować innych. Zdarza się jednak, że jest przy tym uparty, apodyktyczny i dogmatyczny. Również łatwo traci panowanie nad sobą. Jest niezwykle praktyczny, wszystko ocenia miarą przydatności lub sensowności, ale na ogół nie wnika w szczegóły. Szybki, odważny, zdecydowany w działaniach, niezależny. Ma pewność, że sprosta trudnościom, jest przez nie pobudzany i motywowany.  

Jego problemem jest często to, że jest tak bardzo oddany pracy, że nie potrafi odpoczywać. Tak skupia się na sobie i na zadaniu, że dla innych jest mało uczuciowy, niewrażliwy i bez współczucia. Czasami też próbuje manipulować ludźmi dla osiągnięcia swojego celu lub z powodu lęku przed utratą kontroli. Jeśli popełni błąd, to bardzo trudno mu się do niego przyznać. 

Choleryk może być uciążliwy w komunikowaniu się. Często przerywa rozmowę – wchodzi komuś w zdanie, rozmawia jednocześnie przez telefon i z inną osobą, spieszy się, zajmuje się wieloma projektami naraz, nie zawsze jest uprzejmy. Komunikacja może przebiegać w sposób w jednokierunkowy: od niego do słuchaczy. Mówi to, co myśli, może być bezceremonialny, własne opinie komunikuje jako fakty nie podlegające dyskusji, dobrze się czuje w sytuacjach wymagających dyscypliny, a nie kompromisu. 

Choleryk powinien wykorzystywać te dary, które mu Pan Bóg dał, a więc to, że jest stanowczy, że łatwo mu wypowiedzieć swoje zdanie, stanąć w obronie pokrzywdzonego, w obronie prawdy, że potrafi zachować zimną krew i zorganizować ludzi wtedy, gdy inni potracili głowy. Z drugiej strony choleryk musi pamiętać o innych: że oni istnieją i że on może ich ubogacać, ale też o tym, że inni mają mu coś do zaoferowania.  

We wspólnocie doskonale sprawdzi się jako lider, animator i organizator. Doskonale przeprowadzi projekt, podsumuje i zbierze myśli wspólnoty (np. rozeznanie) w spójną całość.

fot. undepress.net

Zobacz także