Doktor Irka. Wojna, miłość i medycyna

Książka do której warto zajrzeć. Ciekawa narracja o dziewczynie, studentce medycyny w czasach okupacji i powstania warszawskiego. Opowieść o ówczesnym życiu, miłości, nauce i podziemiu. 

Kiedy Warszawę ogarnie zawierucha powstania, świeżo zdobyta wiedza medyczna okaże się niezbędna. Studentka medycyny będzie zaszywać rany postrzałowe, wyjmować kule, amputować nogi i patrzeć w oczy setkom umierających. I przekona się, że wojna to nie jest dobry czas na słabość. Wojna to też najgorszy czas na miłość. A ona, jak na złość, właśnie wtedy uderza najmocniej. 

Początek książki nie wydawał mi się zachęcający. Narracja prowadzona jest poprawnie warsztatowo, jednak na początku wydaje się, że autorka odsłania za wiele kart w opowieści, którą przedstawia. Jednak nie jest to prawdą. Okazało się, że książka wciąga – tak, że przeczytałem ją w jeden dzień. Nie wiem, czy to jej zasługa, czy tego, że ta tematyka jest zwyczajnie bliska. 

fot. pixabay

Podczas pierwszej sekcji zwłok w podziemnym prosektorium Irka nie myślała ani o okupowanej Warszawie, ani o tym, że ryzykuje życiem, ucząc się w tajnej Akademii Medycznej. Zresztą, wówczas została ona, jak i koledzy, ubrudzona wnętrznościami. Najbardziej na świecie chciała zostać lekarzem. Jednak wojna to nie jest dobry czas na studia. Nawet wówczas, gdy jej pochodzenie bogatego domu nie pozwalało przeżywać problemów, które dotykały wielu z jej rówieśników. To inny sposób przedstawienia tego czasu, wydaje się ciekawy, bo znamy go z zupełnie innych obrazków – biedy, głodu. A wiemy przecież, że ten czas nie był biało-czarny i że byli Polacy, którzy nie kolaborowali z Niemcami, ale żyli na wystarczającym poziomie. Byli też ci, którzy z miłości i zazdrości byli w stanie skazać kogoś na obóz koncentracyjny. 

Może podobać się ukazanie wycinka Polskiego Państwa Podziemnego, który w szkole dla felczerów i fizjoterapeutów, wówczas masażystów, urządziło tajny wydział lekarski Uniwersytetu Medycznego. Edukacja była dogłębna i bardzo praktyczna. Profesorzy wiedzieli, że kształcą bardzo ważne zaplecze dla walczących oddziałów.  

Opowieść inspirowana prawdziwą historią doktor Ireny Ćwiertni, napisana na podstawie jej pamiętników z czasów studiów, okupacji i powstania warszawskiego. 

Liczba stron: 356 

Wydawnictwo: Znak 

Rok wydania: 2020 

Marcin Wrzos OMI @WrzosOMI

o. Marcin Wrzos OMI, redaktor naczelny "Misyjnych Dróg", portalu www.misyjne.pl, misjolog, teolog środków społecznego przekazu

Duchowość

Abp Ryś na pielgrzymce śpiewa, gra i tańczy [WIDEO]

Rodzina

Wzajemna miłość małżonków to najpiękniejsze świadectwo obecności Boga

Przerwa

Wakacyjne rekolekcje z bp. Galbasem. Odcinek 5: „A Wy – za kogo mnie uważacie?” – pewność [WIDEO]

Przerwa

Nie żyje najstarszy człowiek świata. Miał 116 lat

Duchowość

3 wskrzeszenia za wstawiennictwem ojca Pio

Duchowość

Przeczytaj, by czas na Eucharystii nie przeciekał Ci przez palce