Dziś możesz zobaczyć Gwiazdę Betlejemską. Niezwykłe zjawisko na niebie [NA ŻYWO]

Dziś, tuż po zachodzie słońca, mogliśmy zobaczyć to, co prawdopodobnie widzieli mędrcy ze Wschodu, a co nazwano Gwiazdą Betlejemską. Będzie to niesamowity widok na całym świecie, zwłaszcza na półkuli północnej, gdzie króluje teraz zima. Po zmroku dobrze będzie tam widać blask Gwiazdy Betlejemskiej.  

Co to za zjawisko? Na czym polega? Dlaczego właśnie w tym roku będzie miało miejsce? Gdzie mamy patrzeć i jak odnaleźć to zjawisko na niebie? Gdzie szukać transmisji online?  

To samo widzieli mędrcy ze Wschodu? 

Naukowcy przypuszczają, że 2000 lat temu właśnie takie zjawisko mogło poprowadzić mędrców – starożytnych astrologów i obserwatorów nieba – do stajenki w Betlejem.  

Jednym z pierwszych wielkich astronomów, który poszukiwał biblijnej Gwiazdy Narodzenia Pańskiego był Johannes Kepler. W październiku 1604 r. był świadkiem wybuchu supernowej w gwiazdozbiorze Wężownika. W efekcie tego zjawiska mógł zaobserwować blask większy niż światło Jowisza, który znajdował się „tuż obok”. Poniżej znajdował się Mars, a nieopodal po prawej – Saturn.  

Coś takiego musiało zrobić na nim ogromne wrażenie. Śmiało można by potraktować to jak zapowiedź narodzenia wielkiego władcy. Kepler zaczął więc szukać podobnych konfiguracji na niebie, które mogły zaistnieć w czasach, kiedy narodził się Jezus. I znalazł. W 7 r. p.n.e. doszło do koniunkcji Jowisza i Saturna. A na dodatek dołączył do nich Mars. Donoszą o tym chińskie i koreańskie kroniki.  

>>>Czym była Gwiazda Betlejemska?

800 czy 400 lat temu? 

Poprzednio do takiej konfiguracji planet doszło 16 lipca 1623 r., czyli prawie 400 lat temu! Niektóre źródła wskazują jednak, że ostatni raz tak dużą koniunkcję ludzie mogli obserwować jeszcze wcześniej, bo w 4 marca 1226 r. Skąd dwie tak różne daty?  

Z obliczeń wynika, że Jowisz i Saturn znajdowały się tak blisko siebie w 1623 r., ale zjawisko to miało miejsce zaledwie 13° na wschód od Słońca, więc możemy być (prawie) pewni, że nikt nie był w stanie tego zaobserwować. Dlatego niektórzy podają datę, kiedy koniunkcja po praz ostatni była widoczna, czyli właśnie 1226 r. 

Co ciekawe, w ciągu 3000 lat tylko siedem „wielkich koniunkcji” można porównywać z tą tegoroczną, a dwie z nich były niewidoczne z powodu zbyt bliskiej odległości na niebie od Słońca. Kolejne takie zjawisko będzie miało miejsce dopiero 15 marca 2080 r. 

>>>W tym roku po raz pierwszy od 800 lat będzie widoczna Gwiazda Betlejemska

W jaki sposób dochodzi do koniunkcji? 

Od kilku dni Jowisz i Saturn zbliżają się do siebie. Oczywiście, zbliżenie jest pozorne, planety się ze sobą nie zderzą. Faktyczna odległość między nimi to około 800 milionów kilometrów. Ale kiedy obserwujemy je z perspektywy Ziemi w rzeczywistości widzimy jak jedna planeta staje za drugą, w jednej linii. 

Dziś właśnie będzie miał miejsce kulminacyjny moment całego spektaklu. Dystans między obiema planetami będzie wynosił zaledwie 1/5 średnicy tarczy Księżyca. Będzie można je zobaczyć jako jasny punkt światła.  

Zjawisko to nazywamy „wielką koniunkcją”, ponieważ obejmuje dwa największe ciała Układu Słonecznego. 

Zobacz także