Objawienie św. Julianny i cud – to dlatego obchodzimy uroczystość Bożego Ciała

Można powiedzieć, że przyczyny ustanowienia uroczystości Bożego Ciała były kompleksowe. Z jednej strony ogłoszenie dogmatu o transsubstancjacji, a z drugiej strony ingerencja samego Boga, który to, co uchwalono na soborze, potwierdził znakami.

Dogmat o transsubstancjacji

Początek tradycji obchodzenia uroczystości Bożego Ciała sięga XIII w., kiedy to na Soborze Laterańskim IV (1215) przyjęto dogmat o transsubstancjacji. Dogmat ten dotyczy przemiany substancji chleba i wina w ciało i krew Chrystusa z zachowaniem ich naturalnych przypadłości takich jak smak, wygląd, forma itp. Dzięki temu wzrosła świadomość wśród ludu, że w Eucharystii rzeczywiście jest trwała obecność Chrystusa. W związku z tym ożywieniu uległ kult związany z Eucharystią.

Bóg daje znaki

Bezpośrednią przyczyną ustanowienia uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa były objawienia św. Julianny z Cornillon. Około 1207 r., jako szesnastoletnia dziewczyna, przeżyła pierwsze widzenia, choć były one jeszcze mgliste i niezrozumiałe. Zgodnie z tradycją hagiograficzną, dopiero kilkanaście lat później, w 1245 r., św. Juliannie ukazać miał się Chrystus, który w widzeniu domagał się ustanowienia święta Eucharystii w pierwszy czwartek po uroczystości Trójcy Przenajświętszej. Pod wpływem tych objawień bp Robert ustanowił w 1246 r. uroczystość Bożego Ciała, początkowo dla diecezji Liege, oraz zainaugurował pierwszą procesję eucharystyczną ulicami miasta.

Wkrótce zaczęto jednak wysuwać przeciwko Juliannie oskarżenia o herezję, a decyzję o wprowadzeniu uroczystości Bożego Ciała w diecezji Liege uznano za przedwczesną. Zarzuty te spowodowały, że święto przestało być obchodzone.

I jeszcze jeden znak

Sprawa święta Eucharystii nie została jednak zapomniana. Problemem tym zajął się późniejszy biskup Verdun, a od 1261 r. papież Urban IV. Do ostatecznego uznania uroczystości Bożego Ciała za ogólnokościelną papieża tego skłonił jednak dopiero cud eucharystyczny, do którego doszło w Bolsenie w środkowych Włoszech w 1263 r. W czasie jednej z mszy św., podczas przemienienia, odprawiający kapłan zauważyć miał, że z konsekrowanej hostii zaczynają spadać krople krwi. Poplamiona krwią chusta została przesłana papieżowi, który w tym czasie przebywał w Orvieto w Umbrii. Urban IV umieścił relikwię w tamtejszej katedrze, a pod wpływem fascynacji cudem rozpoczął aktywne starania, których celem miało być ustanowienia uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa.

Zobacz także